بخش اول

طراحی صفحات وب با FrontPage 2000

فصل اول

 ایجاد یک صفحه وب

پرکردن صفحه خالی، دانشی است که www آن را از اجدادش در خانواده مکتوبات به ارث برده است: کتابها، مجلات و روزنامه. سنگ نوشته های حکاکی شده را نیز می توان در این زمره به حساب آورد، گو اینکه روش ایجاد آنها کاملا متفاوت است.

در غیاب ابزار کارآمد صفحات خالی را با عناصر ابتدایی و اولیه وب پر خواهید نمود: متن و فوق پیوند با متن به اشکال مختلف متعددی کار خواهید نمود، با تغییر فونت ها و رنگها، ردیف بندی و قالب بندی پاراگراف ها و عنوان بندی متن به شکلی که جلب توجه نماید.

همچنین متن فوق پیوند را که صفحه را به اسناد دیگر در سایت وب خودتان یا www متصل می کنند تعیین خواهید نمود.

هنگام کار با صفحات، یاد خواهید گرفت که عنوان صفحه را تعیین کرده و رنگ یا تصویر زمینه آن را انتخاب کنید. همه چیز از صفحه خالی تنهایی در وب جاری FrontPage 2000 آغاز می شود.

ایجاد و عنوان دهی به یک صفحه

برای ویرایش یک صفحه، ابتدا باید آن را در نمای Page برنامه FrontPage 2000 بارگذاری کنید.

هر صفحه وب در FrontPage 2000، مثل یک الگو آغاز می شود. اگر می خواهید صفحه جدیدی را از ابتدای کار شروع کنید، بهترین روش استفاده از الگوNormal Page است.

برای شروع صفحه ای جدید، New Page,File یا دکمه New Page درمیله ابزار استاندارد کلیک کنید.

هنگامی که الگوی صفحه جدید را انتخاب کنید، بلافاصله صفحه برای ویرایش در نمای Page قرار می گیرد.

اگر برای وب جاری از تمی کمی به کار گرفته نشده باشد، صفحه جدید کاملا خالی خواهد بود. در غیر این صورت، زمینه، فونت ها، رنگها و سایر جزئیات قالب بندی برای صفحه در نظر گرفته می شوند.

از ابتدا به صفحه جدید اسم فایل منحصر به فردی مثل newpage2.htm,newpage1.htm داده خواهد شد. می توانید با کلیک کردن Save As,File نام دیگری برای آن برگزینید و یا بعدا در نمای Folders اسمش را تغییر دهید. روی فایل راست کلیک کنید واز منوی ظاهر شده Rename را برگزینید.

نکته: اگر لیست Folders هنگامی که درنمای Page قرار دارید، قابل مشاهده است، می توانید از آن برای تغییر نام فایل ها استفاده نمایید. دستور Folder List,View را انتخاب کنید تا ظهور یا عدم ظهور آن را کنترل نمایید.

اگر وب جاری را بدون هیچ گونه تغییری در صفحه جدید ببندید FrontPage 2000 از صفحه صرف نظر می کند. در غیر این صورت هنگام بستن وب و یا مشاهده پیش نمای آن در یک مرورگر، به شما یادآوری می کند که آن را ذخیره نمایید.

افزودن حاشیه های اشتراکی به یک صفحه

مورد دیگری که هنگام ایجاد صفحه به آن اضافه می شود، هر نوع حاشیه ای است که با بقیه وب جاری مشترک می باشد.

FrontPage 2000 شما را قادر می سازد نواحی حاشیه داری تعریف کنید که بین تمامی صفحات هر وب مشترک باشند. روی Shared Borders,Format کلیک کنید تا ببینید چه نوع حاشیه های مشترکی مورد استفاده قرار گرفته اند. یک کادر تبادلی باز می شود که نشان دهنده حاشیه هایی است که در وضعیت جاری به اشتراک گذارده شده اند.

هر وب در FrontPage می تواند دارای حاشیه های اشتراکی بالا، پائین، چپ و راست باشد. گو اینکه اشتراک هر چهار وجه فضای زیادی را برای صفحه باقی نمی گذارد. از این نواحی حاشیه ای اغلب برای فراهم آوردن فضا برای اقلامی نظیر نوارهای راهبری، لگوهای مربوط به سایت و اعلانهای حق کپی استفاده می شود.

بسیاری از تم های تو کار FrontPage از حاشیه چپ برای یک نوار راهبری که در هرصفحه از وب ظاهر می شود، استفاده می کنند. می توان از یک حاشیه اشتراکی در قسمت پائین برای اعلان عدم مسئولیت ناشر در صورت وقوع از دست دادن اطلاعات به صورت غیر منتظره دریک سایت آتش بازی با مسئولیت شخص بهره جست.

کادر ارتباطی Shared Borders را می توان برای افزودن یا برداشتن این حاشیه ها مورد استفاده قرار داد. حاشیه ها در نمای Page با خطوط نقطه چین نشان داده شده اند. به نمایش گذاشته می شوند هر تغییری که روی یک ناحیه حاشیه دار در یک صفحه صورت پذیرد، بلافاصله روی تمام صفحاتی که در آن حاشیه مشترک هستند، اعمال می گردد.

عنوان دهی به یک صفحه

به هر صفحه وب، یک عنوان داده می شود. با اینکه FrontPage 2000 عنوان پیش گزیده ای را به صفحه اختصاص می دهد، اما اغلب عبارتی است که باید تعویض شود، مثل "New Page 5" که کمک زیادی به کسانی که در وب شما به گشت و گذار می پردازند، نماید.

عنوان هر صفحه، در نوار عنوان بیشتر مرورگرهای وب یعنی لبه بالایی پنجره ای که مرورگر را در بر دارد ظاهر می شود (مرورگرهای غیر ویژوال و متنی به صورت متفاوتی با عنوان برخورد می کنند).

برای عنوان دهی به هر صفحه Properties.File را انتخاب کنید و یا روی صفحه راست کلیک نموده از منوی ظاهر شده Page Properties را بر گزینید. یک کادر تبادلی باز می شود که حاوی شش کادر تبادلی برگه دار است. می توان آنها را برای ایجاد تغییر در صفحه به کار برد. داخل برگه General، می توانید عنوان جدید را وارد نمائید.

هنگامی که صفحه ای را عنوان دهی می کنید، FrontPage 2000 از این متن یا عبارت برای درفش صفحه و در نوارهای راهبری نیز استفاده می کند، البته اگر این اقلام به کار گرفته نشده باشند. همچنین پیشنهاد می شود که به عنوان اسم فایلی که اولین بار ذخیره می شود، بکار رود.

هشدار: با اینکه عنوان در وهله اول در درفش صفحه ای کپی می شود، این اقلام عناصری مجزا در FrontPage 2000 هستند. تغییر یکی از آنها باعث تغییر اتوماتیک دیگری نمی شود، گو اینکه هنگام آموزش اولیه نرم افزار ممکن است چنین برداشتی داشته باشید.

انتخاب عنوان توصیفگر و مفید و مختصر به دو دلیل اهمیت دارد- کمک می کند افراد بتوانند وب تان را مورد استفاده قرار دهند و کمک می کند که دیگران بتوانند آن را بیابند.

اگر از الگو Table of Contents برای افزودن این نوع صفحه به وب استفاده کنید، تمامی عناوین صفحات در جدول حاصله از فهرست محتویات ظاهر می گردند.

همچنین عنوان صفحه پراهمیت ترین چیزی است که در نتایج جستجو ظاهر می شود. برای مثال، Alta Vista عنوان هر صفحه و به دنبال آن چند سطر از محتویات صفحه را به نمایش می گذارد.

عنوان ممکن است برای تشخیص رده بندی وب طی یک جستجو به کار رود و بنابراین اگر عنوان صفحه ای را به صورت مناسبی انتخاب کنید، تعداد ویزیت های بیشتری را از سوی افرادی خواهید داشت که به دنبال عبارت خاصی می گردند که شکل عامی دارد. (تعداد ویزیت های بیشتر به معنای فعالتر بودن وب و امری مطلوب است).

انتخاب زمینه

یکی از روشهایی که می توانید با آن وب را صاحب پوشش کنید، اعطای زمینه به صفحه است. زمینه می تواند رنگی یکپارچه و یا تصویری بارگذاری شده از یک فایل تصویری باشد.

Background,Format را اجرا کنید تا کادر تبادلی Page Properties که برای انتخاب زمینه به کار می رود، بازگردد.

برای استفاده از تصویر زمینه، دکمه Browse را فشار دهید. کادر تبادلی فایل ظاهر می شود امکان انتخاب هر فایل موجود در سیستم را فراهم می سازد. تصویر زمینه باید در یکی از قالب های jpg,GIF یا PNG به ثبت رسیده باشد.

 می توانید از یک URL برای مشخص کردن تصویر زمینه استفاده کنید، اما این کار باعث می شود FrontPage 2000 گرافیکی استفاده کند که بخشی از وبت تان نیست.

اگر گرافیک مذکور از آن URL حذف شود، دیگر در صفحات تان ظاهر نخواهد شد. به همین خاطر بهتر است یک کپی از تصویر را روی سیستم خود داشته باشید-البته در هر صورت داشتن مجوز- و مستقیما با آن کپی کار کنید.

تصاویر زمینه پشت محتویات صفحه تکرار می شوند. این حالت کاشی بندی نام دارد، چرا که هر کپی از گرافیک مثل یک کاشی از کف آشپزخانه است. اگر مایلید تصویر تنها یک بار به نمایش در آید، گزینه Watermark را انتخاب نمایید. پس زمینه دیگر در بقیه صفحه، گسترده خواهد شد.

برای انتخاب رنگ زمینه به جای تصویر، کادر بررسی Background Picture را از حالت انتخاب شده خارج کنید و روی منوی کرکره ای Background Colors کلیک کنید. کادر تبادلی انتخاب رنگ استاندارد FrontPage ظاهر می شود که دارای 16 رنگ اولیه است. اگر از هیچ از این رنگها خوشتان نیامد، روی دکمه More Colors کلیک کنید تا کادر تبادلی رنگ پیشرفته تری، ظاهر می گردد.

می توانید یکی از رنگهای نشان داده شده در کادر تبادلیMore Colors را انتخاب کنید یا مقدار شانزدهی رنگ را در فیلد Value وارد نمائید. حتی می توانید دکمه Custom را فشار دهید تا کادر تبادلی انتخاب رنگ سوم با انتخابهای بیشتر، بازگردد.

آشنایی با مقادیر شانزدهی کاملا غیر ضروری است، چرا که در FrontPage 2000 می توانید از طریق دیگری رنگها را برگزینید. برای برطرف سازی حس کنجکاوی: مقادیر شانزدهی، اعدادی هستند در مبنای 16، که بدین معناست شانزده عدد یک رقمی مختلف وجود دارد فایده آنان در برنامه های کامپیوتری به این خاطر است که تنها با دو رقم،255 مقدار را می توان نشان داد. اولین 20عدد شانزدهی عبارتند از 13,12,11,10,F,E,D,C,B,A,9,8,7,6,5,4,3,2,1,0. میکروسافت می توانست اسم فرم افزارش را FrontPage 7DO بگذارد.

رنگ انتخاب شده در پشت محتویات صفحه به نمایش در خواهد آمد.

هنگامی که در صفحه هم رنگ زمینه و هم یک تصویر انتخاب شده باشند، تصویر پس از بارگذاری کامل صفحه، رنگ را می پوشاند. برای آنکه فقط رنگ نشان داده شود، کادر بررسی  Background Pictureرا از حالت انتخاب در آورید.

اگر می خواهید زمینه ای را برای تمامی وب به کار ببندید، بسیار آسانتر خواهد بود اگر تم جدیدی با زمینه جدید ساخته وآن را برای همه وب به کار بگیرید. این تم برای استفاده در سایر پروژه ها هم در دسترس خواهد که خود بر خلاف زمینه که باید به صورت دستی انتخاب شود، می باشد.

افزودن متن به یک صفحه

برای افزودن متن به هر صفحه وب، آن را در نمای FrontPage 2000 باز کنید و شروع کنید به تایپ کردن، کاراکترها در بخش محل جاری انتخاب شده برای مکان نما ظاهر خواهند شد، چه در حاشیه ای اشتراکی چه در بخش اصلی صفحه باشید.

حاشیه های اشتراکی از طریق خطوط نقطه چین در صفحه نشان داده می شوند. این خطوط هنگامی که صفحه در یک مرورگر نشان داده میشوند، ظاهر نخواهد شد.

بعد از وارد کردن مقداری متن در صفحه، می توانید بخشی از آن را انتخاب و از گزینه های قالب بندی FrontPage روی آن استفاده کنید.

میله ابزارformatting این دکمه ها را دارا می باشد:

·                               Bold- باعث می شود متن به صورت توپر ظاهر گردد.

·                               Italic- متن را کج می کند.

·                               Underline- متن را زیر خط دار می کند.

·                               Align Left- تمامی متن و سایر عناصر صفحه ای را در حاشیه چپ صفحه تنظیم می نماید.

·                               Center- عناصر صفحه ای انتخاب شده را در مرکز قرار می دهد.

·                               Align Right- عنصر انتخابی را در حاشیه راست قرار می دهد.

·                               Increase Indent- حالت دندانه ای عناصر انتخابی را کاهش می دهد.

بیشتر این دکمه ها در نرم افزارهای مختلف مشترک هستند به ویژه شمایل های U,I,B که برای توپر کردن، کج کردن و زیر خط دار کردن به کار می روند.

نکته: FrontPage 2000 می تواند در یادگیری هدف هر یک از دکمه های به کار رفته در میله های ابزار Standard و Formatting یاری رسان باشد. اگر مکان نما را چند لحظه روی دکمه ای نگه دارید، FrontPage یک نکته را که حاوی اسم آن دکمه است به نمایش می گذارد.

هنگامی که با متنی روی یک صفحه وب کار می کنید، باید اجازه دهید متن خود به سمت راست بازگردد و تنها وقتی کلید Enter را فشار دهید که پاراگرافی را به اتمام می رسانید. در بیشتر مرورگرهای وب، متن در حالت بلوکی ظاهر می شود، شروع هر پاراگراف در حاشیه چپ است و خطی خالی پاراگراف ها را از هم جدا می کند.

فشردن کلید Enter باعث ظاهر شدن یک انفصال پاراگرافی می شود. این عمل حتی در صورتی که در حال مرتب سازی تصاویر و سایر عناصر صفحه در کنار متن باشد، صورت می پذیرد.

دلیل اصلی آن که نباید نگران حاشیه دست راست باشید، آن است که این حاشیه بر حسب مرورگر سیستم مورد استفاده برای مشاهده صفحه وب فرق می کند. کسی که از مانیتور با دقت تفکیک 600800 استفاده می کند، متن بیشتری را نسبت به دقت تفکیک 480640 مشاهده می کند. اگر شخص حالت متن بزرگ را فعال کرده باشد، تعداد کاراکترهای کمتری را می توان در هر خط نشان داد. اینها دو مثال کوچک از گوناگونی ارائه مطالب در وب هستند.

اگر اولین بار است که FrontPage 2000 برای انتشار یک صفحه وب استفاده می کنید، باید با کمی کنترل روی ظاهر صفحه به نمایش در آمده آشنا باشید.

بر خلاف رسانه ای نظیر چاپ، که صفحه دقیقا آن طور که طراح می خواسته به نظر خواهد رسید، وب رسانه ای سیال است که صفحات می توانند خودشان را برای پر کردن فضایی که در اختیار دارند، تنظیم نمایند.

برای مشاهده عملی این واقعیت به اینترنت متصل شوید، سایت وب مورد علاقه خود را بارگذاری کنید و اندازه مرورگر خود را طوری تغییر دهید که به جای کل صفحه، بخشی از آن را فرا بگیرد.

متن صفحه بسته به فضای در اختیار آن به گونه ای متفاوت ظاهر می شود.

هر انفصال پاراگرافی در صفحه وب باعث می شود که خطی حالی در اکثر مرورگرها، از جملهNetscape Nevigator  و Microsoft Internet Explorer ظاهر گردد. برای آغاز متن از حاشیه چپ بدون درج انفصال پاراگرافی، می توانید انفصالی خطی را با انتخاب Break,Inster و سپس گزینه Normal Line Break از کادر تبادلی بعدی، درج نمایید.

نکته: میانبری مخفی برای افزودن انفصال خطی وجود دارد که بدون ترک صفحه کلید مسیر است کلید شیفت را همزمان با فشردن Enter پائین نگه دارید.

انفصالهای خطی، ظاهر شدن متن در خطوط مختلف را بدون آنکه پاراگرافی آنان را جدا سازد تضمین می کنند. همچنین وقتی که تصاویر و یا سایر عناصر صفحه را مرتب می سازید به کار می آیند.

تبدیل متن به فوق پیوند

اسناد روی www با استفاده از فوق پیوندها به هم متصل شده اند. وقتی که روی پیوندی کلیک می کنید، مرورگرتان صفحه وب یا فایلی که با آن پیوند است باز می کند.

هر چیزی را که بتوان در صفحه قرار داد، می توان با فوق پیوندها نیز مرتبط ساخت: متن، تصاویر، اپلت های جاوا، فیلمهای Quick Time، فایل های صوتی WAV و هر چیز دیگر. به هر کسی که پورتی TCP/IP را از طریق اتصالی مناسب مورد استفاده قرار دهد، می توان فوق پیوندی را ایجاد کرد.

فوق پیوندهای متنی به گونه ای نمایش داده می شوند که آنان را از سایر متون صفحه مجزا می سازد. در بیشتر مرورگرها، آنها زیر خط دارند.

هشدار: به همین دلیل، از زیر خط دار کردن، سایر قسمتها که فوق پیوند نیستند باید اجتناب کرد. کابران روی متن زیر خط دار کلیک می کنند و متعجب می شوند که چرا مثل پیوند کار نمی کند.

برای ایجاد یک فوق پیوند باید با آن مرتبط گردد پررنگ ساخته و دستور Hyperlink,Instead را انتخاب کنید یا دکمه Hyperlink راروی میله ابزار Standard فشار دهید.

فوق پیوند ها می توان به فایل هایی روی سیستم یا هر URL روی www مرتبط ساخت. اگر این فایل، صفحه دیگری روی یوب تان است، می توان آن را استفاده از کادر تبادلی باز کردن فایل در ویندوز انتخاب نمود.

فوق پیوند به URL باید حاوی URL کامل که اطلاعات پروتکلی نظیر http:// یا ftp:// قبل از آن قرار گرفته است، باشد.

چند مثال: ftp://ftp.netscape.com , http://www.fp2k.com/24 , http://www.mcp.com

اگر پیوند به فایلی روی سیستم صورت می گیرد، ابتدا باید آن را با استفاده از دستور منویی Import,File به وب اضافه کنید در غیر این صورت پیوند هنگامی که در صفحه در www منتشر می شود، قابل استفاده نخواهد بود.

بعد از ایجاد یک فوق پیوند می توانید با راست کلیک کردن روی آن و انتخاب Hyperlink Properties آن را ویرایش کنید.

تبدیل متن به یک عنوان

متن روی صفحه وب را می توان با تبدیل آن به یک عنوان از بقیه قسمتها متمایز نمود. اندازه عناوین از 1(بزرگترین) تا6(کوچکترین) متغیر است و می توان آنها را با همان هدف عنوان در روزنامه، به کار برد- یعنی توضیح کلی متنی که در ادامه می آید. همچنین می توان آنها را به شکل زیر عنوان در مقاله ای بزرگ به کار برد، مثل قول های بزرگ شده و سایر اهداف جلب توجه کننده.

آسانترین روش برای تبدیل متن به عنوان، استفاده از منوی کرکره ای Style روی میله ابزار Formatting می باشند. این منو، گزینه های متعدد مختلفی برای قالب بندی دارد که شش اندازه مختلف عنوان بندی از 1 تا 6 را نیز شامل می شود.

اندازه واقعی عنوان به مرورگر وابسته است، اما به عنوان قاعده ای عمومی، می توانید به سیستم درجه بندی 1تا6 اعتماد داشته باشید.

عناوین را می توان به صورت فوق پیوند و مثل بقیه متون استفاده کرد. این استثناء آن است که هر عنوان باید در پاراگراف خاص خود جای گیرد.

برای مشاهده عملی این موضوع، کلمه ای را در پاراگرافی پررنگ کنید و آن را به Heading1 تبدیل کنید. تمام متن آن پاراگراف به این عنوان بندی تبدیل می شوند که خود بخش بزرگی از صفحه را در بر خواهد گرفت.

تغییر فونت و رنگ متن

هنگامی که متن را به صفحه ای که تمی برای آن به کار فته است اضافه کنید، رنگ و فونت آن، همان است که برای متن بدنه موجود در تم مشخص شده است. اگر تمی به کار نرفته باشد، متن با فونت و رنگ پیش گزینه مرورگر وبی که برای بارگذاری صفحه به کار رفته است، ظاهر می گردد. این فونت اغلب Arial.Times Roman یا Helvetica است.

برای تغییر این حالت، متن را پررنگ کنید و روی Font,Format کلیک کنید تا کادر ارتباطی Font باز شود. میتوانید از آن برای انتخاب فونت و رنگ متن انتخاب شده بهره بجوئید.

می توانید هر یک از فونتهای موجود در سیستم خود را انتخاب کنید، اما اگر این فونت در سیستم کسی که وب تان را مشاهده می کد، وجود نداشته باشد، فونت پیش گزیده ای برای آنان انتخاب می گردد.

نظیر انتخاب فونت برای تم ها، باید فونت های معمول نظیر Verdana , Times,Helvetica,Arial را برگزینید، چرا که احتمال وجود آنها در بیشتر سیستم ها رو به یقین است FrontPage 2000 در بسیاری از تم های خود از Times New Roman,Century Gothic,Book Antiqua و Trebuchet Ms استفاده می نماید.

همچنین می توانید فونت را با چندین معادل در لیستی جدا شده با کاما انتخاب کنید، برای مثال "Courier New,Courier,monospace"  یا "Times Roman,Times,serif".

اندازه فونت را می توان بر پایه میزان 1(کوچکترین) تا 7(بزرگترین) طراحی نمود. اندازه یک هر یک از این سایزها پیش ازآنکه بر پایه اندازه گیری دقیقی استوار باشد، تقریبی است. با اینکه فونت با یک اندازه در FrontPage 2000 ظاهر می شود، ممکن است بسته به پیکر بندی نرم افزار مرورگر در اندازه متفاوتی استفاده می گردد.

رنگ فونت را می توان در کادرهای تبادلی انتخاب رنگ FrontPage 2000 برگزید. می توانید جلوه های متعددی را برای متن برگزینید:

·                                             Strike through- متن با خطی که از میانه آن رد شده است، ظاهر می شود.

·                                             Blink- متن چشمک زن خواهد بود.

·                  Subscript , Superscript- متن کمی «آب رفته» مقداری بالاتر و پایئن تر از متن موجود در همان سطر ظاهر می شود.

·                                             Hidden- متن بخشی از صفحه که نمایش داده نخواهد شد.

·                  Strong- متن با تاکید بیشتر ظاهر خواهد شد.(در بیشتر مرورگرها، این امر باعث می شود که متن پررنگ نشان داده شود).

·                  Emphasis- متن در حالت جلب توجه کننده ای ظاهر می شود (در بیشتر مرورگرها، به صورت حروف کج).

چندین گزینه دیگر هم برای تغییر نحوه نمایش متن وجود دارند. آنها در مرورگرهای مختلف نمودهای مختلفی دارند و به پرکاربردی موارد فوق الذکر نیستند.

اقلام زیر را می توان مورد استفاده قرار دهیم:

1. Variable- یک اسم متغیر، توصیف کننده محلی برای ذخیره اطلاعات در یک برنامه کامپیوتری

2. Keyboard- چیزی که کاربر باید با صفحه کلید وارد کند

3. Code- کد منبع یک برنامه کامپیوتری.

4. Sample- خروجی نمونه از یک برنامه کامپیوتری

5. Citation- اعتبار دهنده منبع اطلاعاتی در مقاله یا مطلبی مشابه

سازماندهی صفحه با استفاده از ایست ها و جداول

هر کسی وقتی را صرف دکوراسیون منزل یا دفتری کرده باشد،ارزش ظروف را می داند. ظروف خالی بهترین بهانه برای خریدن چیزهایی است که لازم است مظروف گردند.

امروز، فروشگاههای بسیاری به موضوع فضا سازی و ایجاد جا تخصیص داده شده اند. می توانید ساعات متمادی را صرف پیدا کردن روشهایی برای نگهداری و انبارکردن چیزهایی که تا کنون حتی نشنیده بودید، نمایید.

تعداد جا دیسکی های من بیشتر از جایی است که برای فلاپی دیسک ها نیاز دارم. اگر افزایش ناگهانی در تعداد دیسک ها صورت پذیرد، هیچ کس آماده تر از من نخواهد بود.

به هر حال فضا سازی موضوع این فصل است. موضوعی که به تفضیل در مورد آن سخن خواهیم گفت:

لیست ها و جداول دو روش برای نگهداری اقلام مختلف روی هر صفحه وب FrontPage 2000 می باشند.

یاد خواهید گرفت که متن و اطلاعات دیگر را در لیست ها- گروهی از اقلام مربوط به هم که با علائم مخصوص از یکدیگر جدا شده اند- جای دهید.

همچنین با چگونگی بسته بندی چیزهای روی هر صفحه وب به شکل جداول- جعبه هایی که می توانند متن، تصاویر، آپلت های جادار و حتی سایر جداول را در خود نگه دارند- آشنا خواهید شد.

ایجاد لیست های شماره دار و بدون شماره

متن موجود روی هر صفحه وب به پاراگراف هایی تفسیم بندی می شود که اغلب بدون حالت دندانه ای و خطوط خالی که آنها را از هم مجزا سازد، به نمایش در می آیند.

یک روش دیگر برای سازماندهی متن، تبدیل آن به یک لیست می باشد.

لیست ها، همان طور که از نامشان پیدا ست، گروههایی از اقلام مربوط به هم هستند. هر قلم، پاراگرافی است از متن و یا حتی ترکیبی از متن و سایر عناصر صفحه ای.

صفحات وب می توانند دو نوع لیست را نمایش دهند:

1. لیست های شماره دار، که در آن پیش از هر قلم شماره واحدی قرار می گیرد.

2. لیست های بدون شماره، که در آن قبل از هر قلم یک کاراکتر قرار می گیرد.

متنی که قبل از این جمله مطالعه کردید، یک لیست دو قلمی بدون شماره است. کاراکتر؟ شبیه کاراکتری است که عموما در صفحات وب به کار می رود و به آن بولیت هم گفته می شود.

قالب بندی به صورت لیست از طریق فشاردادن دکمه لیست شماره دارو دکمه بدون شماره روی میله ابزار استاندارد که در شکل1-7 نشان داده شده است، صورت می پذیرد.

لیست های شماره دار به ترتیب و از شماره یک آغاز شده و به سمت بالا زیاد می شوند. می توانید در کادر تبادلی List Properties که از طریق راست کلیک کردن روی لیست در نمای Page ظاهر می شود، شماره آغازین دیگری را تعیین نمایید.

ممکن است لیست ها در درون لیست های دیگر ظاهر شوند و به این ترتیب بتوانید متن را در قالبهایی این چنین عرضه کنید:

لیست داخلی از طریق پر رنگ کردن و انتخاب اقلام لیست از پیش موجود و کلیک نمودن روی دکمه Increase Indent اقلام را به سطوح لیست فوقانی آنها باز می گرداند.

بولت ها در کنار اقلام هر لیست بدون شماره با فراهم کردن سرنخی بصری در مورد لیستی که بدان تعلق دارند، به نمایش گذارده می شوند. اگر لیست بدون شماره ای درون لیست دیگری قرار داشته باشد، شیوه متفاوتی از بولت ها برای آنها به کار گرفته می شود.

اگر لیستی را در صفحه ای که از یکی از تم های توکار FrontPage 2000 استفاده می کند، قرار دهید، از بولت های گرافیکی که در کل با هم هماهنگ هستند، استفاده خواهد شد.

در وب های Front Page که برای مرورگرهای فعلی طراحی شده اند، می توانید از اشکال تاشو استفاده کنید- لیست های شماره ای و بولتی که می توان تعداد اقلام به نمایش درآمده در آنان را تغییر داد. برای آنکه بخشی از لیست یا تمامی آن را به شکل بازشو درآورید، اقلام لیست را انتخاب نموده، روی ماوس راست کلیک کنید و List Propertise را برگزینید. می توانید اشکال اجمالی بازشو را فعال کرده و در وهله اول آنان را در شکل بسته به نمایش گذارید.

می توان روی اقلام موجود در لیست بازشو کلیک کرد تا زیر لیست های آنان پنهان شده یا به نمایش درآیند. اگر لیست Chairs از نوع بازشو باشد، می توانید روی آن کلیک کنید تا اقلام High، Arm و Musical ناپدید شوند. کلیک مجدد روی Chairs باعث می شود که آنها دوباره ظاهر گردند.

یادداشت: ویژگی اشکال اجمالی بازشو تنها در صورت استفاده بازدیدکنندگان از نگارشهای 4.0 به بعد Netscape Navigator یا Microsoft Internet، قابل استفاده خواهد بود. گزینه Tools،Page Options و سپس Browser را انتخاب کنید تا امکان تعیین بازدیدکنندگان وب در اختیارتان قرار گیرد. در ارتباط با این گزینه ها در فصل 16 بیشتر خواهید شنید.

ایجاد جدول برای داده های جدولی

یکی از چیزهایی که باعث سردرگمی طراحان صفحه وب می شود، حالت سیال هر صفحه وب است.

متن، تصاویر و سایر عناصر صفحه ای بسته به روش نمایش آنان به حرکت در می آیند. یک صفحه می تواند با توجه به مرورگرها ی مختلف که روی سیستم های کامپیوتری متفاوتی به کار گرفته شده اند، کاملا متفاوت ظاهر گردد.

طراحان وب می توانند از طریق قراردادن عناصر صفحه ای د ر جداول، کنترل بیشتری روی نحوه ظهور آنان در صفحه داشته باشند.

جداول، شبکه هایی مستطیلی هستند که به سلولهای مجزا از هم که خود مستطیلی هستند، تقسیم شده اند. اطلاعات را می توان به صورت عمودی یا افقی به همراه سایر اطلاعات د ر سایر سلولها، در هر سلول جای داد.

اگر در درک جدول د ر ارتباط با یک صفحه وب مشکل دارید، تقویم دیواری را در نظر بگیرید.

؟

هر تقویم مثل این، جدولی مستطیلی حاوی دسته ای از سلولهای مستطیل شکل می باشد.

ار هر تقویم دیواری، هر روز دارای سلول مخصوص به خود در جدول است. تقویم دیواری نشان داده شده در اینجا دارای هفت ستون و شش سطر است.

هدف اولیه جداول، سازماندهی اطلاعاتی است که باید در سطر و ستونهای مستقیمی مرتب گردند. می توانید از آنها برای نمایش اطلاعاتی نظیر گزارش هزینه ها به شکلی که برای خواندن آسان است، بهره ببرید.

آنها همچنین هنگام ساخت محتویات هر صفحه وب مفید واقع می شوند. هر چیزی که بتوان آن را روی یک صفحه و قرار داد، هر سلول از جدول نیز جای می گیرد، حتی در جدولی دیگر.

برخی از سایت های تجاری وب جهانی از جداول برای ساماندهی محتویات صفحات خود بهره می جویند.

با انجام کارهای بیشتر با جدولها، خواهید دید که چگونه مفید واقع می گردند.

افزودن جدول به صفحه

جداول را می توان با استفاده ا ز دکمه Insert Table که در میله ابزار استاندارد واقع شده به صفحات اضافه نمود.

هنگامی که جدولی را ایجاد می کنید، بلا فاصله با استفاده از کشاندن ماوس روی یک شبکه جدول مانند، تعداد سطر و ستونهایی که شامل خواهد بود را تعیین می نمایید.

تعداد سطرها و ستون ها در هر جدول، تعیین کننده تعداد اولیه سلولهایی است که شامل خواهد بود. می توانید به آسانی سطر و ستونهای جدول را کم و زیاد کنید، بنابراین انتخاب اولیه اهمیت چندانی ندارد. از دکمه Insert Table تنها برای ایجاد جداولی را به صفحه ای اضافه می کنید، در محل مکان نما در نمای Page جای می گیرد. حاشیه های جدول و حاشیه های سلولی ، قابل رؤیت خواهند بود.

افزودن داده به جدول

بعد از قرار گرفتن جدول روی صفحه، مکان نما با کلیک کردن در داخل سلولی قرار می گیرد که می خواهید متن، تصاویر و سایر اقلام را به آن سلول بیفزایید.

در آغاز، اندازه سطر و ستونهای جدول یکی ستونهای جدول یکی است و Front Page 2000 نیز تلاشی می کند در حین افزودن متن توسط شما به سلول ها، آنها را یک اندازه نگه دارد. کلمات با رسیدن به لبه راست سلول د ر زیر عبارات قبل قرار می گیرند، مثل آنکه به سمت راست صفحه رسیده باشیم.

اگر تصویر یا چیز دیگری که از حد بزرگتر است را به سلولها اضافه کنید، سطر و ستونهای جدول برای ایجاد فضای لازم باز می شوند.

همچنین می تواند با استفاده از دستورTable، AutoFit سلولها را مجبور کنید به اندازه فضای لازم تحلیل روند.

امکان اندازه سازی خودکار برای این جدول به اجرا در آمده است. بنابراین سمت چپ ترین ستون- که حاوی فامیل هر بازیکن می باشد، فضای بیشتری نسبت به سایر ستونهای آماری فضا اشغال نموده است.

هنگام افزودن چیزهای مختلف به سلولها، می توانید از کلیدهای tab و shift-tab برای پرش از سلولی به سلول دیگر استفاده کنید. Tab باعث رفتن به سلول سمت راست یا سطر بعدی می شودshift-tab باعث می شود مکان نما به چپ یا سطر قبلی حرکت کند.

اگر tab را در شرایطی که مکان نما در سطر پائینی و سمت راست ترین ستون قرار دارد فشار دهید، امری نامعملوی اتفاق می افتد. FrontPage 2000 سطر جدیدی ایجاد می کند و مکان نما را به سلول این سطر انتقال می دهد.

این باعث می شود که بتوانید به راحتی اطلاعات را در جدولی نظیر جدول نشان داده شده اضافه نمایید. اگر تعداد ردیف هایی که لازم دارید را نمی دانید، می توانید کار خود را با تعداد اندکی آغاز کنید و هنگام ورود اطلاعات، سطور جدید را اضافه نمایید.

سطر یا ستون جدید را می توان از طریق راست کلیک کردن روی سلولی که در مجاورت جای که سطر یا ستون باید درج گردیده است، اضافه نمایید. منوی حاوی دستورات Insert Column , Insert Row می باشد.

تغییر اندازه جدول

به صورت پیش گزیده، هر جدول در Frontpage 2000 به یکی از دو روش زیر اندازه دهی می شود.

می توانید هر جدول را به گونه ای اندازه دهی کنید که سطر ستون هایش دارای پهنای پیکسل مشخص باشند.

برای انجام این کار، امکان نمای خود را روی هر قسمت حاشیه ای دلخواه روی جدول قرار دهید. مکان نما به یک پیکان دو طرفه تبدیل می شود که یا به صورت بالا- پائین و یا به شکل چپ- راست است. این مکان نما نشان دهنده آن است که می توانید حاشیه جدول را بکشید تا اندازه سطر و ستون های مجاور تنظیم گردد.

هشدار: تنظیم ابعاد پیکسلی بخصوص برای جدول برخی اوقات می تواند تاثیر منفی در قابلیت کاربرد صفحه داشته باشد، بخصوص اگر عرض آن را بیش از 480پیکسل و طول آن را بیش از 640قرار دهید. این ابعاد مطابق دقت تفکیک به کار رفته توسط گستره وسیعی از کاربران وب است و بنابراین برای دیدن کامل جدول به پیمایش نیاز خواهید داشت.

همچنین می توانید جدول را به گونه ای تغییر اندازه دهید که درصدی از فضایی که برای آن موجود است را اشغال کند.

این کار از طریق کادر تبادلی Table Properties صورت می پذیرد که از طریق راست کلیک کردن روی جدول و انتخاب دستور منویی Table Properties میسر است.

این کادر ارتباطی را می توان برای تغییر اندازه جدول، ردیف سازی آن در صفحه وب تغییر روش نمایش سلولها نسبت به هم، به کار برد.

عرض و ارتفاع هر جدول را می توان برای تغییر اندازه جدول، ردیف سازی آن در صفحه وب تغییر روش نمایش سلولها نسبت به هم، به کار برد.

عرض و ارتفاع هر جدول را می توانید بر حسب پیکسل و یا درصد تعریف و تعیین کنید. انتخاب عرضی معادل 100درصد بدان معناست که جدول تمام فضای موجود و در دسترس برای آن- یعنی تمام عرض صفحه- را اشغال کند. بجز این حالت که جدول درون جدول دیگری باشد که به اندازه کوچکتری محدود گردیده است.

معمولا ارتفاع به وسیله درصد تعیین نمی شود، چرا که صفحات وب از قابلیت بیشتری در این بعد برخوردارند. کابران وب انتظار حرکت رو به پائین در صفحه را به منظور خواندن آن دارند، اما اغلب حرکت عرضی غیر منتظره و ناخوشایند است.

هنگام تنظیم این ابعاد برای جدول، نباید دوباره از AutoFile,Table استفاده کنید، چه در این صورت باعث از بین رفتن تنظیمات صورت گرفته خواهید شد. برداشتن تنظیمات عرض و ارتفاع باعث می شود که جداول به اندازه های معمول خود بازگردند. تمامی سلولها یک اندازه و یا حداقل فضای لازم برای هر سلول در نظر گرفته می شود.

گزینه های ردیف سازی برای هر جدول، مثل هر چیز دیگری عبارتند از: چپ، وسط و راست.

سه چیز دیگر را می توانید در مورد یک جدول تغییر دهید که عبارتند از: لایه گذاری سول، فاصله گذاری سلول و مقادیر حاشیه ای.

لایه گذاری سلول مقدار فضای خالی است محتویات هر سلول را در بر می گیرد. اگر از مقدار پیش گزیده 1آن را بیشتر کنید، با وجود ثابت باقیمانده محتویات سلولها، اندازه آنان بزرگتر می شود.

فاصله گذاری سلول مقدار فضای موجود در شبکه بین هر سلول است. این مقدار باعث می شود عرض و ارتفاع خطوط شبکه بزرگتر شوند. افزایش این مقدار از مقدار پیش گزیده2، باعث می شود که جدول با وجود ثابت ماندن اندازه سلولها، بزرگتر شود.

حاشیه اندازه حاشیه ای که جدول را در بر می گیرد تعیین می نماید. اگر این مقدار صفر تعیین شود، حاشیه جدول و تمامی خطوط شبکه ای ناپدید می شوند. سلول های جدول هنوز وجود نخواهند داشت، اما از دید بازدید کنندگان مشخص نیست که جدولی مورد استفاده قرار گرفته است.

بسیاری از چیزهایی که در جدول تغییر می دهید، در مورد هر سلول نیز قابل تغییر هستند. اگرروی یک سلول راست کلیک نموده و کادر تبادلی Cell Properties را انتخاب کنید، کادر تبادلی ظاهر شده مثل کادر تبادلی Table Properties می باشد.

می توانید ارتفاع، پهنا و جهت مرتب سازی سلولها را جداگانه تغییر دهید. همچنین می توانید مقادیر ارتفاع و پهنای سلول را به مقادیر پیش گزیده بازگردانید.

جدول و سلوله ها حتی می توانند زمینه خاص خود را داشته باشند. این زمینه، مثل زمینه هر صفحه ممکن است یک رنگ و یا یک فایل گرافیکی باشد که برای پر کردن ناحیه موجود، استفاده می گردد.

زمینه ها را می توان در کادرهای تبادلی Table Properties و Cell Properties انتخاب نمود.

استفاده از جدول برای طراحی صفحه

با اینکه جدول به عنوان روشی برای نمایش داده های جدولی مثل تقویم و آمار نشان داده شده تا به اینجای این فصل به HTML معرفی شده اند، می توان برای هدف دیگری نیز از آنان بهره جست: طرح کلی:

جدول روشهایی هستند برای حل مشکل زیادی اطلاعات روی یک صفحه وب. از طریق قرار دان عناصر در جداول و حتی جای دهی جدولی درون جدول دیگر، می توانید طرحهایی برای صفحات ایجاد کنید که با تغییر مرورگر، مانیتور و کامپیوتر مورد استفاده برای مشاهده آنان تغییر نمی یابند.

FrontPage 2000 در پس پرده از جداول برای این منظور بهره می جوید. حاشیه های اشتراکی به صورت سلولهای جدول پیاده سازی میشوند و محتویات صفحه بین حاشیه نیز یک سلول را اشغال می کند.

هنگامی که از جداول برای طرح بندی صفحه استفاده می گردد، اغلب خصوصیت حاشیه را به o تنظیم می کنیم تا تاثیر آن را غیر بصری سازیم.

ضرر عمده استفاده از جدول به این منظور آن است که مرورگرهای وب هیچ قسمتی از جدول را نشان نخواهند داد تا وقتی که تمام جدول منتقل شود.

آیا برایتان پیش نیامده که در بسیاری از سایت های حرفه ای www اعلانی تبلیغاتی بلافاصله ظاهر می گردد و بقیه صفحه بعد از زمانی قابل توجه به نمایش در آید؟ این اغلب به این خاطر است که اعلان خارج از جدولی قرار دارد که بقیه صفحه را در بر می گیرد.

یکی از ویژگیهای جدول که هنگام استفاده از آنان برای طرح صفحه مفید واقع می شوند، توانایی ترکیب سلولهاست.

می توانید یک سلولها را طوری بزرگ کنید که در حالت عادی توسط چندین سلول اشغال می گردد.

برای انجام این کار، مکان نما را از سلول اولیه کشانده و ناحیه ای را که تمامی سلول هایی که می خواهید در هم ادغام کنید، در آن قرار دارند، انتخاب نمایید. سلول ادغامی، مثل هر سلول دیگری باید مستطیل شکل باشد، اما از لحاظ اندازه می توانند هر تعداد دلخواه سلول اولیه را شامل گردد.

روی ناحیه انتخاب شده راست کلیک کنید و Merge Cell را انتخاب کنید تا از آنها یک سلول ترکیب گردد.

فصل سوم

 تقسیم صفحه به قاب های مجزا

چند سال پیش از ایجاد HTML و www، نت اسکیپ ویژگی جدیدی به نام قاب ها را به سایت ها معرفی نمود. قاب ها، مطابق با معنی اسمشان، پنجره ها را به بخشهای کوچکتر تقسیم می کنند. از آنها برای تقسیم ناحیه پنجره مرور گرها به دو یا چند ناحیه که هر یک به صورت مستقل از سایر بخشها صفحه وب خود را نگه می دارد، استفاده می گردد. تجربه مشاهده آنها، مثل بازکردن همزمان دو مرورگر است. می توانید صفحات مجزایی در قاب ها بارگذاری کنید و مشابه مرورگرهای مجزا، از آنان استفاده نمایید.

طی این فصل، با چگونگی ایجاد قاب ها و نحوه جای دهی صفحات درونی آنان آشنا خواهید شد. پی خواهید برد که چگونه اندازه قابی را تغییر داده و از امکاناتی مثل نوار مرور استفاده کنید و نیز از قبل موجود را به قاب تبدیل نمایید.

ایجاد یک قاب

قاب ها پنجره مرورگر را به دو یا چند پنجره مجزا تقسیم می کند. اندازه هر قاب توسط طراح صفحه تعیین می گردد و هر قاب می تواند نوارهای مرور خود را داشته باشد. شما همچنین اندازه قاب ها را با کشیدن حاشیه های آنها به مکانهای جدید تغییر دهید. اگر نمی خواهید که قابی نوارهای مرور و یا قابلیت تغییر اندازه داشته باشد، می توان این ویژگی ها را برداشت.

ساده ترین صفحه قاب بندی شده حاوی دو قاب است- یا بالا و پائین و یا چپ و راست.

هنگامی که با قاب کار می کنید، اغلب فوق پیوندی در یک قاب باعث بارگذاری چیزی در قاب دیگری می گردد. قابی که این عمل در آن واقع است، قاب هدف نامیده می شود.

URouLette که در http://www.urolette واقع است، نام یکی از اولین تولید کنندگان پیوند به صورت تصادفی می باشد. کلیک کردن روی پیوند در URouLetteصفحه ای تصادفی را روی وب باز می کند.

همچنین می توانید باعث شوید یک فوق پیوند، قابی را در صفحه ای حاوی پیوند باز کند. قابی که باید باز شود از طریق اطلاعات اضافی دیگری در هر فوق پیوند تعیین می گردد.

افزودن صفحه های قاب دارد به یک وب

در Frontpage 2000، اولین قدم در ایجاد صفحات قاب دار، انتخاب یکی از الگوهای قاب می باشد.

برگه Frames Pages، که هنگام انتخاب الگوی یک صفحه جدید می توانید باز کنید، حاوی 10 ترکیب مختلف از صفحات قاب دار می باشد.

کادر پیش نمای برگه، اندازه تقریبی و نحوه مرتب سازی قاب های مختلف را نشان می دهد. الگوهای قابی ذیل در دسترس هستند:

·          Banner and Content یک قاب اعلان در بالا، یک قاب محتویات در سمت چپ و یک قاب اصلی. فوق پیوندهای قاب اعلان، قاب محتویات را تغییر می دهد.

·          Contents- قابی در چپ که قاب دیگری در راست را تغییر می دهد، اما قاب اصلی را به حال خود باقی می گذارد.

·                        Footer- یک قاب پانویس در پائین و یک قاب اصلی، فوق پیوندهای پانویس، قاب اصلی را تغییر می دهد.

·          Footnotes- یک قاب یادداشتی در قسمت پائین و یک قاب اصلی، فوق پیوندها در قاب اصلی، قاب یادداشتی را تغییر می دهند.

·          Header- یک قاب عنوانی در بالا و یک قاب اصلی در پائین. فوق پیوندها در قاب عنوانی، قاب اصلی را تغییر می دهند.

·          Header Footer and Contents- یک قاب عنوانی در بالا، یک قاب پانویس در پائین و یک قاب محتویات. فوق پیوندهای قاب های عنوانی پانویس، قاب محتویات را تغییر می دهند.

·                        Horizontal Split- قاب های بالا و پائین که مستقل از هم هستند.

·          Nested Hierarchy- قابی در چپ که در قاب دیگری در راست تغییر می دهد، اما قاب اصلی را به حال خود باقی می گذارد.

·                        Top- Down Hierarchy – قابی در بالا که قابی در وسط را تغییر می دهد، اما کاری به قاب اصلی ندارد.

·                        Vertical Split- قاب های چپ و راست مستقل از هم.

انتخاب هر الگوی قاب باعث می شود که تک تک قاب ها در نمای Page از FrontPage 2000 ایجاد شوند. بر خلاف سایر الگوها، صفحه جدیدی ایجاد نمی شوند. از طرفی، هر قاب حاوی سه دکمه خواهد بود: Help,new page  و Set Initial .

دکمه New page  ، صفحه ی جدیدی ایجاد می کند و آن را در قاب می گذارد. دکمه ی Help بخش قاب های سیستم کمکی تو کار FrontPage 2000  را باز می کند. دکمه ی Set Initial یک کادر تبادلی را باز می کند که شما ر قادر می سازد صفحه ای از قبل موجود را در قاب قرار دهید . این صفحه می تواند بخشی از وب خودتان یا آدرس در www باشد .

با وجود آشکار نبودن، هر گروه از صفحات قاب دار به یک صفحه بیشتر نیاز دارد این صفحه اضافی تمامی قاب ها و اطلاعات لازم برای تعیین اندازه ها ، نمایش یا عدم نمایش نوار های مرور و جزئیات مشابه را شامل می گردد . مثلا برای یک الگوی دو قابه مثل Horizontal Split ، یک صفحه فوقانی، یک صفحه تحتانی و یک صفحه اضافی وجود دارند.

هنگامی که گروهی از صفحات که در قاب ها قرار دارند را ذخیره می کنید، باید صفحه اضافی را نیز ذخیره کنید و گرنه اطلاعات تمامی قاب ها از دست می روند.

در نمای Page از FrontPage 2000، مستقیما روی صفحات موجود در قاب ها کار می کنید. حاشیه ای آبی دور تا دور قاب جاری تحت ویرایش ظاهر می شود و دستورات منویی مربوط به صفحات- مثل دکمه Save- برای قاب جاری به در خواهند آمد.

تغییر یک قاب

قاب ها از الگوهای استاندارد ایجاد می شوند و هنگام کار روی یک وب قاب دار تنها باید تنظیماتی را صورت دهید.

برای اعمال تغییرات در هر قاب هر جایی در محدوده داخلی آن راست کلیک نموده و از منوی ظاهر شده Frame Properties را انتخاب کنید. کادر تبادلی Frame Properties ظاهر می شود.

به هر قاب به صورت پیش گزیده اسمی داده می شود و به این اسم توسط فوق پیوندهایی که صفحات را در قاب بارگذاری می کنند، اشاره می گردد.

می توانید عرض یا ارتفاع ردیف ولی نه هر دوی آنها را برای قاب تنظیم نمایید. قاب های عمودی بر اساس عرضشان و قاب های افقی به نسبت ارتفاع ردیف شان اندازه گیری می شوند.

این اندازه گیری ها به سه شکل می توانند مشخص شوند:

اندازه گیری پیکسلی دقیق تر هستند. اگر عرض قابی را 100پیکسل تعیین کنید، هر جا که ممکن باشد، حتی المقدور با آن اندازه به نمایش در می آید.

درصدها نشان دهنده مقداری هستند که از پنجره مرورگر توسط قاب اشغال می شود.

مقادیر نسبی، اعدادی اختیاری هستند که تنها در قیاس با مقادیر نسبی سایر قاب ها معنا پیدا می کنند. برای مثال، صفحه وبی را مورد توجه قرار دهید که دارای دو قاب است، یکی با مقدار نسبی2 و دیگری با مقدار نسبی8. اولین قاب چهار بار کوچکتر از قاب دوم خواهد بود.

ایجاد معادل هایی برای قاب ها

با وجود آنکه قاب ها توسط نت اسکیپ در اواخر1995 معرفی گردیدند، کسانی که از مرورگرهای متنی و نگارش قدیمی مرورگرهای پرطرفدار استفاده می کنند، قادر به استفاده از وبی که از قاب استفاده می کند، نخواهد بود. برای همین دلیل، بسیاری از تولید کنندگان وب روش معادلی برای وب های خود ایجاد می کنند که به قاب ها نیازی نخواهد داشت.

در FrontPage 2000، یک نمای برگه دار اضافی به نام No Frames در نمای Page وجود دارد. این نمای برگه دار صفحه معادلی که در نرم افزارهای مرورگر بدون قاب ظاهر می شود را نشان می دهد. متن پیش گزیده این صفحه اعلام می دارد که وب برای استفاده از آن به قاب ها نیاز دارد. نمایش معادلی پیشنهاد نمی گردد.

می توانید از پنجره No Frames  برای راه اندازی و شروع مسیر راهبری مجزایی در میان وب خود استفاده نمایید.

نکته: بسته به چگونگی طراحی یک صفحه قاب دار، ممکن است بتوانید آن را در معادل غیر قاب دار وب استفاده نمایید. این تناسب به آن بستگی دارد که صفحه حاوی فوق پیوندهایی از آن خود بوده و به پیوندهای قابی دیگر، متکی نباشد.

باز کردن صفحات پیوندی در قاب ها

هنگامی که فوق پیوندها روی یک وب قاب دار استفاده می کنید، باید تصمیم بگیرید که کدام قاب، قاب خواهد بود.

هنگامی که فوق پیوند انتخاب می شود، صفحه پیوندی در این قاب هدف باز می شود.

فوق پیوندها می توانند سند را در همان قاب، قابی دیگر و یا یک پنجره جدید مرورگر باز کنند.

می توانید قاب هدف را هنگام ایجاد یا ویرایش فوق پیوند طراحی کنید. کادر تبادلی Edit Hyperlink دارای یک دکمه Change Target Frame است که کادر تبادلی نشان داده شده را باز می کند.

می توانید قاب هدف را با نامش تعیین کنید و یا می توانید از یکی از پنج معادل زیر استفاده نمایید:

·                                Page Default- قابی که فوق پیوندها هنگام عدم مشخص کردن قاب هدف، صفحات را در آن باز می کند.

·                                Same Frame- همان قاب در برگیرنده صفحه حاوی فوق پیوند.

·                                Whole Page- صفحه جدیدی که کل صفحه پنجره مرورگر را اشغال می کند.

·             New Window- صفحه جدیدی در یک پنجره جدید مرورگر، بدون تاثیر گذاری روی پنجره مرورگر موجود.

·                                Parent Frame- صفحه ای که حاوی قاب فوق پیوند و هر چیزی که در آن زمان ایجاد شده است.

این اهداف معادل هنگامی به کار می آیند که بخواهید به نحوی از قاب های به نمایش درآمده خارج شوید، چه برای باز کردن قاب های جدید و یا حذف کلیه قاب ها.

تمامی الگوهای قاب در FrontPage 2000 برای هر صفحه درون هر قاب یک هدف پیش گزیده در نظر می گیرند. می توانید با ویرایش یکی از خصوصیت های آن صفحه قاب دار آن را تغییر دهید- روی قاب راست کلیک کنید، Page Properties را انتخاب کنید و مقدار Default Target Frame را تغییر دهید.

نکته: از این گزینه های قاب هدف در هر فوق پیوندی می توانید استفاده کنید و این موضوع ارتباطی با قاب دار بودن وب تان ندارد. هدف Whole Page هنگامی مفید است که بخواهید مطمئن شوید صفحه ای در وب تان در یک پنجره مرورگر کامل نشان داده می شود و گزینه New Window صفحه مرورگر مجزایی باز می کند.

بخش سوم

استفاده از گرافیک

فصل اول

نمایش گرافیک در صفحه

یکی از آسانترین کارهایی که در FrontPage 2000 می توان انجام داد، افزون تصویر به یک صفحه است. این موضوع باعث خوشحالی است. چرا که تصاویر یک بخش مهم از www محسوب می شوند. بدون آنها، ممکن بود وب یک سرویس اینترنتی مهجور می ماند و اسکنرها اینقدر محبوب نمی شدند.

بعد از افزودن تصاویر به صفحات، مرتب سازی آنها با سایر قسمتهای صفحه به کمی ترفند نیاز دارد.

طی این فصل ، رموز کاربردی تصاویر در FrontPage 2000 را فرا خواهید گرفت. تصاویر بزرگی را با پاراگرفاهای متنی ترکیب خواهید کرد و از تصاویر کوچکتر برای طرح بندی با متن و سایر عناصر صفحه ای استفاده خواهید نمود.

به منظور تغذیه اشتهای زیاد تصویری در www، همچنین به کاوش در گالری مجموعه هنری FrontPage 2000خواهید پرداخت. این آرشیو، حاوی دهها شمایل، دکمه، ترسیم و عکس است که می تواند در وب های FrontPage خود مورد استفاده قرار دهید.

افزودن گرافیک به صفحه

در FrontPage 2000، می توانید تصاویر را با استفاده از دستورFrom File,Picture,Insert به یک صفحه وب اضافه کنید. تصویر در نمای Page ظاهر می شود بلافاصله قادر خواهید بود که ببینید چطور به نظر می رسد.

بیشتر تصاویر به نمایش در آمده در www در قالب های GIF یا JPEG، هستند، زیرا به صورت یک توانایی توکار Netscape Navigator و Microsoft Internet Explorer پشتیبانی می شوند. قالب جدیدی، که تقویت شده GIF است و PNG نام دارد، کم کم جای خود را به عنوان سومین انتخاب پرطرفدار تصویر در وب باز می کند.

یکی از روشهای کار با فایل های تصویری، وارد کردن آنان به وب قبل از افزودنشان به صفحات است. FrontPage 2000 به صورت خودکار یک زیرشاخه image با الگوهای وب که می توانند برای ذخیره سازی این فایل ها استفاده شوند، می سازند.

همچنین می توانید تصویری که بخشی از وب نیست به کار ببرید. این تصویر می تواند هر جایی روی دستگاهتان یا www باشد از کادر تبادلی File Open برای انتخاب فایل های محلی و نیز مشخص کردن فایل با استفاده از آدرس URL استفاده کنید.

اگر تصاویر را از پوشه های روی سیستم خودتان اضافه کرده باشید، کپی هایی از این تصاویر هنگام ذخیره سازی وب با رویت پیش نما در یک مرورگر، ساخته می شوند. کادری تبادلی باز می شود که اجازه می دهد محل ذخیره سازی این کپی ها را تعیین کنید و اسامی مربوطه را برایشان در نظر بگیرید. با این کار می توانید پوشه هایی در سیستم خود بسازید که حاوی گرافیک های پر استفاده هستند. FrontPage 2000 این گرافیک ها را هنگام استفاده به وب ها کپی می کند و بدین صورت عمل وارد سازی آنان را برایتان به شکل کارایی انجام می دهد.

نکته: دلیل خوب دیگر برای کار با کپی های تصاویر پرکاربرد، آن است که FrontPage 2000 می تواند تغییراتی را در تصاویر ایجاد کند. همان طور که در ادامه خواهید دید، FrontPage می تواند به صورت مستقیم تصاویر را به منظور تغییر کیفیت و اندازه شان تغییر بدهد. با نگهداری نسخ اولیه خارج از هر وبی، از تغییر در آنان جلوگیری خواهد شد.

ردیف سازی تصویر روی صفحه

بعد از افزودن تصویر به صفحه، می توانید چگونگی نمایش آن نسبت به سایر عناصر موجود در صفحه را تعیین کنید. این کار در کادر تبادلی Picture Properties صورت می پذیرد.

برگه Appearance شما را قادر می سازد نحوه قرارگیری تصویر را تنظیم کنید. تصاویر بزرگ اغلب به یکی از صور زیر مرتب سازی می شوند:

آسانترین این سه روش، سومین گزینه می باشد: قرار دادن تصویر در بالای بخش دنبال کننده در صفحه. برای انجام این کار، تصویری افزوده شده و یک پاراگراف جدید یا قطعه خط بلافاصله بعد از آن درج می شود. FrontPage 2000 مکان نمای مربوط به نمای Page را در گوشه راست- پائین تصویر قرار می دهد.

تصاویر در این صفحات با ردیف سازی چپ و یا راست تنظیم گردیده است. این ردیف سازی محل قرارگیری متنی که در ادامه خواهد آمد را کنترل می کند.

صفحه وب با متن، ممکن است در مورد چگونگی قرارگیری متن در ادامه اشتباه کنید. هر کسی که از زبانی که از چپ به راست نوشته می شود- مثل انگلیسی استفاده می کند، ممکن است فکر کند تصویر به دنبال متن قرارگرفته، چرا که در سمت راست ظاهر شده است.

روی هر صفحه وب، متن بعد از تصویر قرار دارد اگر تصویر در یکی از دو محل زیر درج شده باشد:

اگر در مورد محل مکان نما که تصویر در آن اضافه شده به اشتباه افتادید، آسانترین راه برای رهایی از این حالت، استفاده و برش و چسباندن (cut-and-paste) است. برای حذف تصویر Ctrl+Y را فشار دهید تا به کلیپ بورد ویندوز برود، مکان نما را جلوی متنی که باید به دنبال تصویر بیاید قرار دهید و آنگاه Ctrl+V را فشار دهید تا تصویر به صفحه بازگردد.

باقیمانده گزینه های ردیف سازی تصویر بیشتر برای تصاویر کوچک مثل شمایل ها و دکممه های منویی مفید هستند.

گزینه هایی مثل Bottom,Absolute Middle,Top چگونگی مرتب سازی تصویر را نسبت به عناصر صفحه ای پس از آن تنظیم می کنند. به صورت پیش گزیده، و هنگامی که از مرتب سازی چپ یا راست استفاده می کنید، لبه بالایی تصویر با لبه بالایی هر آنچه که به دنبال آن قرار گرفته تنظیم می گردد: متنی یا تصویری دیگر.

این مرتب سازی ها طرح کلی را به شکل زیر کنترل می کنند:

·                            مرتب سازی Top، تصویر را در بالای متن قرار می دهد.

·                            مرتب سازی Bottom، پائین تصویر را با پائین متن یکی می کند.

·                            مرتب سازی Middle، میانه تصویر را با پائین متن یکسان می کند.

·                            مرتب سازی Absolute Middle، میانه تصویر را با میانه متن تنظیم می کند.

می توانید این گزینه ها را با متن تصاویر یا هر چیز دیگری که در کنار تصویر قابل نمای باشند، به کار ببرید.

اگر این مرتب سازی ها برای قرار دهی متن و تصاویر مناسب و کافی نیست، می توانید عناصر صفحه ای را در سلولهای یک جدول قرار دهید.

افزودن فوق پیوندها و توضیحات به یک تصویر

کادر تبادلی Picture Properties را می توان برای افزودن فوق پیوند و متن معادلی که تصویر را توصیف می کند مورد استفاده قرار داد.

افزودن فوق پیوند

فوق پیون به همان صورت که برای عناصر هر صفحه وب اضافه می شود، افزوده می گردد. می توانید URL روی یک سایت را معین کنید و یا می توانید فایلی را از روی سیستم خودتان برگزینید.

همچنین می توانید فوق پیوندی با تصویر به همان شکل که پیوندی را با هر عنصر روی صفحه وب ایجاد می کنید، مرتبط نمایید. تصویر را انتخاب کنید و آنگاه Hyperlink,Insert را انتخاب نمایید یا در میله ابزار استاندارد روی دکمه Hyperlink کلیک کنید.

به خاطر داشته باشید که فایل های پیوندی در سیستم باید بخشی از وب تان باشند، البته اگر می خواهید آن را منتشر سازید.

افزودن متن معادل

فراهم آوردن یک توضیح متنی برای هر تصویر، به منظور بالا بردن کارایی وب امری مهم محسوب می شود. هنگامی که صفحه ای بارگذاری می شود، توضیح متنی در محلی که توسط تصویر اشغال خواهد شد، نشان داده می شود. اگرتصویر یک دکمه منو یا بخشی از نوار راهبردی باشد، این متن کاربر را قادر می سازد کار تصویر را قبل از انتقال شدن خود آن را به انجام برساند. اگر از اتصال اینترنتی 28/8Kbps یا اتصالی کندتر بهره می برید، حتما تا کنون از این کارایی استفاده کرده اید.

همچنین توضیحات متنی تنها روشی هستند که یک مرورگر وب غیر بصری می تواند تصاویر فوق پیوندی را به اجرا در آورد. اگر تصاویر برای راهبردی وب تان الزامی هستند، هر تصویر باید متنی داشته باشد که هدفش را توصیف می کند.

متن "Photo Albums",Interests" و "Favorites" در کنار شمایل هایی با یک مربع، یک دایره و یک مثلث نشان داده شده اند. همگی اینها بخشی از یک نوار راهبری هستند Frontpage 2000 به صورت خودکار توضیحات برای آنان فراهم می آورد و فوق پیوندهایی مرتبط با آنان وجود دارد.

می توانید از طریق درخواست عدم نمایش تصاویر از مرورگر خود، کاری کنید که همه صفحات وب این گونه ظاهر شوند. در نگارش های 5.0 , 4.0 از Microsoft Internet Explorer می توانید این کار را با استفاده از اجرای Internet Options,Tools و سپس کلیک کردن روی برگه Advanced انجام دهید. یکی از کارهای بررسی روی این برگه نمایش یا عدم نمایش تصاویر را کنترل می کند.

انتخاب بین گرافیکی JPEG,GIF و PNG

بیشتر تصاویر در www در قالب های GIF یا JPEG هستند، گو اینکه در سالهای اخیر PNG به عنوان جانشین GIF مطرح گردیده است.

فایل های JPEG که اغلب انشعاب فایلی ipg. دارند، از یک الگوریتم فشرده سازی داده استفاده می کنند که اندازه فایل را کاهش می دهد ( و از آن مهمتر، زمان انتقال را). این کاهش اندازه به قیمت کاهش کیفیت تصویر تمام می شود. هنگامی که یک فایل JPEG را ذخیره می کنید، باید در مورد نحوه بالانس این دو فاکتور تصمیم گیری کنید.

به خاطر فشرده سازی داده، JPEG اغلب قالب انتخابی برای نمایش تصاویر پیچیده با تعداد زیادی رنگ می باشد.

فایل های JPEG اغلب برای نمایش عکس های اسکن شده که نواحی بزرگی از رنگهای یکپارچه ندارند، حتی هنگامی که اندازه های فایلی تصاویر تا حدود زیادی فشرده شده باشند، به کار می رود.

فایل های GIF، انشعاب فایلی gif. دارند و اغلب برترین انتخاب برای تصاویر ساده تر با تعداد رنگهای کمتر محسوب می شود. نمی توانید بیش از 256 رنگ را دریک تصویر GIF به نمایش بگذارید، بنابراین اگر عکس در قالب GIF نمایش داده شود، باید ابتدا به 256 رنگ محدود گردد. علیرغم کاهش در رنگها، تصاویر GIF برای عکس ها و سایر تصاویر خیلی بهتر به نظر می رسند. مشکل نمایش یک فایل GIF بزرگ و چند رنگه روی وب آن است که نسبت به JPEG متناظر همان تصویر، زمان بیشتری برای انتقال لازم دارد. به همین دلیل، فایل های GIF معمولا با تصاویر کوچکتری که تعداد رنگ زیادی ندارند، استفاده می شود، یعنی هشت رنگ و حتی کمتر.

GIF نسبت به JPEG در مورد تصاویری که نواحی بزرگی از یک رنگ دارند، بهتر عمل می کنند. به خاطر روشی که الگوریتم فشرده سازی داده در JPEG مطابق آن کار می کند، خطوط منحنی درلبه های بکوک های یکپارچه استفاده کرده و فضای زیاد روی صفحه اشغال نمی کنند، بنابراین GIF انتخاب برتر است.

نکته: نمای Reports رد زمان انتقال برای صفحات وب را نگه می دارد. می توانید از آن برای مشاهده زمان استفاده از JPEG ها به جای GIF بهره بگیرید.

قالب سومی که روی www محبوب تر شده است،PNG است ک مخفف گرافیک شبکه ای قابل حمل است. PNG به عنوان معادل بهبود یافته قالب GIF است.

یادداشت: قالب PNG در پاسخ به اعلامیه 1994 شرکت CompuServe که گفته بود برای برخی از کاربردهای قالب GIF حق امتیاز دریافت خواهد کرد، به وجود آمد. Unisys ادعا کرد که قالب GIF از حق امتیاز فشرده سازی فایل خود تعدی کرده است، بنابراین PNG به وجود آمد تا استاندارد عمومی برای فایل های گرافیکی باشد.

تصاویر PNG، انشعاب فایلی png. دارند. اغلب به همان صورت فایل های GIF مورد استفاده واقع می شوند، اما PNG می تواند هزاران رنگ را پشتیبانی کرده و به عنوان معادلی برای قالب JPEG نیز به کار رود.

نگارش های قبلی PNG توسط مرورگر وب برنامه هایی که انتقال و نصب آنها به صورت مجزا از مرورگر صورت گرفته وکارایی آن را افزایش می دهند پشتیبانی می شوند. نگارشهای 0.4 و بعدی Netscape Navigator و Microsoft Internet Explorer می توانند بدون هیچ برنامه هایی فایل PNG را نمایش دهند.

 یک روش دیگر برای توسعه نمایش تصاویرروی وب، ارائه نگارشهایی با دقت تفکیک پائین تر، از تصاویر است. این نگارشها باید از لحاظ اندازه فایلی کوچک باشند تا بارگذاریشان سریع انجام شده و در کادر Picture Properties مشخص گردند.

افزودن برش هنری به یک صفحه

FrontPage 2000 شامل یک گالری از برشهای هنری- تصاویری که می توانید آزادانه در وب های خود استفاده نمایید- می باشند. برای مرور گالری، دستور Clip Art , Picture,Insert را اجرا کنید. برش هنری تحت بیش از ده عنوان طبقه بندی شده است. اگر می دانید که به دنبال چه چیزی هستید، می توانید از امکان جستجو برای مشاهده برش های هنری مربوط به آن موضوع استفاده کنید. برای مثال، جستجویی به دنبال "Letter" تصاویر نشان داده شده در کادر تبادلی Clip Art Gallery را ظاهرمی سازد. ترسیمی از هر تصویر به نمایش در می آید. می توانید نگارش کامل هر تصویر را ملاحظه نموده و آن را درست مثل بارگذاری تصویر از یک فایل به صفحه اضافه کنید.

افزودن یک تصویر از برش های هنری به جای منابع دیگر، مستلزم یک گام بیشتر است. باید قالبی را که می خواهید گرافیک مربوطه در وب تان ذخیره شود، تعیین کنید. در واقع با گرافیک موجود در گالری کار نمی کنید. به جای آن یک کپی در یکی ازقالب های JPEG,GIF یا PNG تهیه می کنید. این انتخاب در کادر Picture Properties صورت می پذیرد.

هنگامی که فایل GIFای را انتخاب میکنید، می توانید تصویر را طوری پیکر بندی کنید که در الگوی میانگذاری شده ای به نمای در آید. میانگذاری باعث می شود تصویر به صورت یک سری تصاویر متمرکزتر شده به نمایش در آید. اگر خود این تعریف کمی تیره و مبهم است، مجموعه ای از دوربین های شکاری را تصور کنید که ابتدا که از آنها نگاه می کنید، هیچ تمرکزی ندارند با تنظیم تمرکز، چیزی بدان نگاه می کنید از مجموعه های تیره و تار از رنگها به شکل واضح تصویر تبدیل می شوند.

میانگذاری، مثل رویت تصویر قبل از تمرکز است. در تصویر میانگذاری نشده بالای تصویر را رویت می کند، آن هم به صورت کامل و نهایی، بدون آنکه قسمت پائین دریافت شده باشد.

برش هنری که به صورت فایل JPEG ذخیره شده است، باید دارای یک درصد کیفیت باشد. گسترده ممکن از1 (فشرده سازی در حد ممکن) تا 100(عدم فشرده سازی) می باشد. مقدار پیش گزیده 75درصد است.

هشدار: فایل JPEGای که فشرده می شود، هر زمان که مجددا فشرده شود، کیفیتش را بیشتر از دست می دهد. هر زمان که گرافیک JPEG ایجاد میکنید، باید فایل اولیه را در حالت غیر فشرده نگهداری کنید- همان طور که Clip Art Gallery و FrontPage 2000 این کار را انجام می دهد. این کار شما را قادر می سازد که با رجوع به گرافیک مبدا، با کیفیت متفاوتی عمل فشرده سازی را صورت دهید.

تغییر اندازه، کاری است که اغلب با برش های هنری گالری صورت می دهید. هر تصویر در روی صفحه وب را می توان با اندازه های مختلفی نشان داد، چه کوچک و یا بزرگ باشد و یا حتی عرض و ارتفاعی متفاوت داشته باشدو می توانید این تغییرات را در برگه Appearance از کادر Page Properties صورت دهید.

می توانید اندازه تصویر را برحسب پیکسل یا درصدی از مقدار اولیه تغییر دهید. این کار تصویر اولیه را تغییر نمی دهد، بنابراین تصویری به میزان 10 درصد از اندازه طبیعی، همان زمان را برای انتقال لازم دارد.

اگر نمی توانید تصویر مناسبی در Clip Art Gallery را فشار دهید تا سایت وب میکروسافت مربوط به برش های هنری نمایش شود. قادر خواهید بود در آن به گردش پرداخته و دنبال کلمات کلیدی مشخص بگردید اقلام انتخابی تان به صورت خودکار به FrontPage 2000 صادر می شوند.

افزودن درفش های صفحه ای و نوارهای راهبری

درفش های صفحه ای و نوارهای راهبری در تم های FrontPage 2000 مشخص می شوند، بنابراین از هم اکنون تجاربی در مورد آنان دارید. درفش های صفحه در صورت گرافیکی بودن، مثل دکمه های راهبردی غول پیکر به نظر می رسند. آنها روشی برای عنوان دهی به صفحه نیز محسوب می شوند. نوارهای راهبری گروههای مرتبط فوق پیوندهایی هستند که به صورت دکمه های گرافیکی یا متن به نمایش در می آیند. هر دوی آنها، مولفه های FrontPage 2000 عناصر محاوره ای مخصوصی که می توانند در وب تان مورد استفاده قرار گیرد، می باشند. آنها می توانند متن قابل ویرایش و تصاویر را با هم ترکیب کنند.

می توانید این مولفه ها را با استفاده از دستورات Navigation bar,Insert و Page Banner,Insert به صفحات اضافه کنید.

هر درفش صفحه، حاوی یک تک خط متنی است و می تواند یک زمینه گرافیکی نیز داشته باشد. تصویر به کار رفته به صورت زمینه توسط تم مربوط به وب تعیین می شود- وب ها بدون تم، نمی توانند درفش های صفحه ای گرافیکی داشته باشند.

متن مربوط به درفش صفحه همان است که در عنوان پنجره نمای Navigationآن ظاهر می گردد. اگر صفحه فاقد ساختار راهبری وب است، باید قبل از آنکه بتوان درفشی را ملاحظه نمود، ساختار راهبری به وب را اضافه کرد.

هنگامی که وبی را ذخیره یا منتشر می کنید FrontPage 2000 تصاویری برای درفش صفحه ای و نوار راهبری روی وب تان ایجاد می کند. متن روی تصویر زمینه مولف به نمایش در می آید.

تمامی این کارها پس پرده رخ می دهند، بنابراین کار شما با این مولفه با کار با تصاویر تفاوت دارد.

فصل دوم

متحرک سازی یک صفحه وب

هنگامی که صفحات روی شبکه گسترده جهانی را نگاه می کنید، چیزهای توجه شما را بیشتر از گرافیک های متحرک، به خود معطوف می کنند. ممکن است خیلی سخت باشد که متنهای ایستا و حتی تصاویر، با گرافیک های متحرک ومملو از جلوه های ویژه نظیر لوگوهای تودرتو و اشکال رقصان، رقابت کنند.

FrontPage 2000 در دسته بندی فیلد های بازی، به وسیله آسان کردن عملیات متحرک سازی به شما کمک می کند.

در طول این فصل، فرا میگیرید که چگونه جلوه ها و تاثیرات متحرک سازی، نظیر تغییراتی که هنگام ظاهر شدن یک صفحه در آن ایجاد می شود و یا تغییرات شکل یک دکمه، هنگامی که ماوس از روی آن عبور میکند را، ایجاد نمایید. از HTML پویا برای ساختن متن و تصاویر روی صفحاتی که به سرعت از بالا به پائین می افتند، قطعاتی که در تصویر می رقصند و حرکت می کنند و ... استفاده می نمایید. در ضمن می آموزید که چگونه تصاویر متحرک را روی صفحات جا دهید و روش نمایاندن آن را کنترل کنید.

عمده چیزی که احتیاج دارید، توانایی... بسیارخوب... حرکت کردن است!

افزودن تصاویر متحرک و دیگر جلوه های ویژه به یک صفحه

ممکن است کاملا درک نکرده باشید، ولی در حال حاضر آموخته اید که چگونه با یک نوع از تصاویر متحرک در FrontPage 2000، کار کنید. افزودن یک فایل GLF متحرک به یک صفحه، با افزودن تصاویر دیگر، تفاوتی ندارد.

GLFهای متحرک، شکل اولیه متحرک سازی در وب هستند. تقریبا همه شکلهای غیر ایستا، همانند بسیاری از تصاویر حرکت دار که در صفحات شخصی می بینید از قبیل گرافیک های کوچک، در این قالب می گنجند.

فایل های GLF به وسیله نرم افزاری که چندین تصویر GLFرا در یک فایل منفرد ترکیب می کند، ساخته می شود. در ضمن این فایل حاوی اطلاعاتی است که بیانگر ترتیبی میباشد که باید تصاویر، نشان داده شوند. و اینکه چه مدت زمانی بین هر تصویر فاصله باشد و چرخه نمایشی چند بار بچرخد.

محصول نهایی تقریبا شبیه یک GLF با FrontPage 2000 است و پسوند فایل مشابهی دارد:gif. می توانید این گرافیک را صادر کنید به صفحات بیفزایید و اندازه محدوده نمایشی آن را تغییر دهید.

چیزی که با FrontPage نمی توانید انجام دهید، ویرایش آن است. نمی توانید چیزی به تصویر بیفزایید، وضوح آن را تغییر دهید و یا هر کدام از ویژگیهای دیگر ویرایش تصویر که در فصول قبل آموخته اید را، در مورد آن اعمال کنید. و این بدین دلیل است که هر گونه تغییری در GLF، متحرک سازی آن را حذف می کند و آن را در حد یک تصویر منفرد، تنزل می دهد.

 FrontPage  به منظور اجتناب از این عمل، کلیه امکانات روی میله ابزارPicture را که ممکن است باعث تغییر و خراب شدن GLF متحرک شده گردند، غیر قابل دسترسی می کند.

برای اینکه نشان دهید چند بار و چگونه انیمیشن باید نشان داده شود، می توانید از کادر تبادلیPicture Properties استفاده نمایید. به صورت پیش گزیده، یک انیمیشن GLF که در FrontPage، بارگذاری می شود. هر کدام از تصاویر خود را یک بار نشان می دهد و به عبارتی در یک حلقه منفرد این عمل را انجام می دهد. می توانید تعداد این حلقه را معین نمایید و یا اینکه آن را در یک حلقه بی نهایت تنظیم نمایید.

«بی نهایت» به این معنی است که «برای مدتی که شما نشسته اید و به آن نگاه می کنید». ممکن است انیمیشن حتی بعد از اینکه صفحه را بسته باشید، و صفحه جدیدی را باز نموده باشید، هنوز به کار خود ادامه دهد؟ این مانند سوالهایی است که برای افرادی مطرح می شود که می خواهند مسائلی را حل کنند که مثلا این چنین است: آیا وقتی درختی قطع می شود، د حالی که کسی آن اطراف نیست، صدایی شنیده می شود؟

ایجاد اغلب انیمیشن های این فصل کمی سخت تراز کار کردن با فایل های GLF متحرک گردیده است.

ایجاد یک جلوه واسط بین صفحات

یکی از ساده ترین جلوه های که می توانید در FrontPage 2000 به صفحه ای بیفزایید، صفحه وسط است. این تصویر، چیزی خارج از تصور را وقتی صفحه ای را بارگذاری می کنید و یا صفحه ای را به منظور بازکردن صفحه دیگری می بندید به معرض نمایش می گذارد.

در سینما، جلوه های واسط حالت دیگری دارد، برای حرکت از یک صحنه به صحنه دیگر، فیلم سازان، از واسطه هایی از قبیل Wipe (پاک کردن) استفاده می کنند.

برای گذاشتن یا برداشتن یک واسط از روی صفحه روی Format و Page Transition، کلیک نمائید. با چهار رویداد مختلف می توان واسطه ها را نسبت داد:

صفحات واسط زیادی وجود دارد که می توانید استفاده کنید و اغلب آنها، نامی دارند که معرف حالت آنهاست، اسامی از قبیل: Checkerboard , Wipe,Circle.

در ضمن یک واسط ممکن است به یک جهت، نسبت داده شود. همان طور که Wipe Right، باعث می شود که تصویر جدید روی صفحه نمایش، از چپ به راست، نمایش شود. واسط Random، یکی از واسطه ها را هر بار به صورت تصادفی، بارگذاری می نماید.

هنگامی که واسطی را انتخاب می نمائید، می توانید مدت آن را نیز انتخاب کنید و این مدت، با مقیاس ثانیه، سنجیده می شود. این بدان معنی است که چقدر طول می کشد و جلوه ها تا چه زمانی، نمایان است، می توانید واسطه های طولانی تری انتخاب نمائید. جلوه هایی که مثلا10 تا20 ثانیه، نمایان می شوند، ولی به خاطر داشته باشید که این عمل، کاربرانی را که از وب شما استفاده می کنند، منتظر نگاه می دارد. ممکن است آنها علاقه ای به این انتظار طولانی در حین بارگذاری صفحه، نداشته باشند.

نکته: ساده ترین راه برای دیدن کلیه واسط ها، استفاده از Random است که کلیه صفحات آزمایشی را نشان می دهد.

عناصر متحرک صفحه با HTML پویا

FrontPage 2000، گروه دیگر از جلوه های ویژه را در اختیارتان می گذارد که می توانید برای عناصر خاصی از صفحه، استفاده نمایید. این گروه در ارتباط با کل صفحه، کاربرد ندارد. این جلوه ها می توانند به متن، فوق پیوندها و تصاویر، متحرک سازی آنها و رویدادهای حین بارگذاریشان، کلیک نمودن روی یک اتصال و یا قرار گرفتن ماوس روی متن و تصویر، نسبت داده شوند.

HTML پویا، که شاخه ای از HTML است و پشتیبانی ویژه ای برای انیمیشن و جذابیت دارد، به وسیلهFrontPage، پشتیبانی می شود.

هشدار: در واقع، بهتر است که بگوییم نگارش مربوط به میکروسافت از HTML پویا، به وسیله FrontPage 2000، پشتیبانی می شود. دو نوع توسعه دهنده مرورگر، Netscape و Microsoft، در حال رقابت برای ایجاد HTML پویا هستند. لازم است برای اطمینان از کار کردن، جلوه های ایجاد شده توسط FrontPage را که از طریق Netscape Navigator تولید شده اند، امتحان نمایید.

برای متحرک سازی چیزی روی صفحه وب، آن را پررنگ نمایید و روی Dynamic HTML Effects,Format، کلیک نمایید. یک میله ابزار نمایان می شود که شما را قادر می سازد، جلوه های ویژه ای را که باید روی اقلام انتخاب شده، استفاده شوند، بردارید.

تعداد زیادی از جلوه های HTML پویا، روی متن استفاده می شود. می توانید باعث شوید که به آن مکان حقیقی خود روی صفحه نمایش، منتقل شود و به راههای مختلف این عمل قابل انجام است:

·           Elastic Movement- متن خارج از صفحه حرکت می کند و به گوشه ای برخورد می کند و سپس به مکان صحیح خود، بر می گردد.

·                            Drop-in- متن، هر بار به صورت یک کلمه ، یک کلمه، به مکان خود می افتد.

·                            Fly-in- کلمات از جهات متفاوت، پرواز می کنند.

·                            Hop-in- هر بار یک کلمه به مکان خود حرکت می کند و به صورت حرکت چرخشی لیزر مانند.

این جلوه ها و دیگر جلوه های موجود، تنظیم شده اند. برای وقتی که رویدادی اتفاق می افتد. یکی از این رویدادها، بارگذاری صفحه ای حاوی متن است. برای فوق پیوندها و تصاویر، می توانید جلوه را بر اساس حرکت ماوس، تنظیم نمایید.

می توانید فوق پیوند یک متن را هنگامی که روی آن کلیک یا دوباره کلیک می شود، متحرک نمایید و یا باعث تغییر جهت متنی شوید که روی آن قرار گرفته است.

ایجاد یک تصویر حساس به ماوس

یکی از محبوب ترین جلوه های HTML پویا در شبکه گسترده جهانی، تصویر حساس به ماوس است. این نام از اینجا ناشی شده است که تصویر، وقتی ماوس روی آن قرار می گیرد، عوض می شود.

اگر گزینه Active Graphics را هنگامی که یک تم FrontPage 2000 را برگزیده اید، انتخاب نموده باشید، کلیه میله های راهبری گرافیکی، مثل یک تصویر حساس به ماوس، رفتار می کنند. دکمه های روی میله ها، هنگامی که ماوس در وضعیتی است که روی آنها قرار گرفته و کلیک می کند، تغییر شکل می دهند

قبل از اینکه بتوانید این جلوه ها را ایجاد نمایید، به دو تصویر نیاز دارید: یک شکل اصلی و دیگری شکلی که باید در اثر حرکت ماوس، نشان داده شود. این شکل دوم، ممکن است تغییر یافته شکل اصلی و یا کلا شکلی دیگر باشد.

ساده ترین راه برای شرکت دادن تصاویر در وب، صادر کردن اولیه آنهاست. شکل اولیه و اصلی، هنگامی که ماوس روی آن نیست، ظاهر می شود. این تصویر، همانند دیگر تصاویر که به صفحه ای افزوده می شود، به صفحات می پیوندد.

تصویر دوم خاص استفاده در جلوه های ویژه HTML پویا است. شکل اصلی را انتخاب کنید و میله ابزار Dynamic Effects را بیاورید. رویداد، قرار گرفتن است و جلوه Swap Picture است و سومین منوی پائین کشیدنی روی میله ابزار، شما را قادر می سازد که تصویر معکوس را انتخاب نمائید.

تصویر ثانویه باید درست هم اندازه تصویر اصلی باشد. در غیر این صورت FrontPage 2000 این تصویر را جهت قرار گرفتن در محدوده مورد نظر، تغییر اندازه می دهد.

جلوه Swap Picture می تواند برای رویداد مربوط به کلیک ماوس نیز استفاده شود که به شما امکان ترتیب سه تایی تصاویر را نیز می دهد: تصویر اصلی، تصویری که در اثر قرار گرفتن ماوس ایجاد می شود و تصویری که بر اثر کلیک کردن نمایش داده می شود.

کشیدن یک قالب دور صفحه

استفاده از HTML پویا وقتی جلوه های مشابهی را برای چندین عنصر مختلف روی صفحه اعمال می کنید، عمل خسته کننده ای است. FrontPage 2000 ویژگی ای دارد به نام Format Painter که قالب بندی عناصر یک صفحه را روی دیگری کپی می کند.

Format Painter، فونت ها، رنگ ها، جلوه های ویژه و دیگر نسبت دهی های قالب بندی یک عنصر صفحه را ذخیره می کند.

برای استفاده از آن، قلمی را که می خواهید خصوصیاتش تکرار شود، انتخاب نمایید و سپس روی Format Painter، کلیک نمایید. دکمه پررنگ می شود تا نشان دهد که برای نقاشی، آماده است. روی قلمی که باید قالب بندی و اطلاعات را دریافت نمایید، کلیک کنید.

برای هر برای که می خواهید اطلاعات قالب بندی را منتقل نمایید، باید عملیات را تکرار کنید.

بخش سوم

انتشار و نگهداری از وب

فصل اول

انتشار وب

انتشار وب در یک سرویس دهنده

FrontPage 2000، می تواند وب ها را به سه مکان مختلف، انتشار دهد:

ذخیره سازی وب روی دیسک سخت، یک نوع از انتشار است. می توانید تک تک صفحات را ببینید، فوق پیوندها را آزمایش کنید و بسیاری از ویژگیهایی که توسط FrontPage 2000، پشتیبانی می شوند را امتحان نمائید.

در این صورت قادر نخواهید بود بعضی از ویژگیها را که بر اساس FrontPage Server Extensions کار می کنند، آزمایش نمایید- برنامه های خاصی که با سرویس دهنده وب برای پیشنهاد قابلیت های بیشتر در تولید و کار با وب های FrontPage، پیونده دارند. برای امتحان آنها ، قبل از انتشار روی شبکه گسترده جهانی، باید یک سرویس دهنده وب روی سیستم خودتان نصب نمایید و آن را به FrontPage Server Extensions، مجهز نمایید.

یکی از سرویس دهنده های بسیار مناسب برای این نوع از آزمایشات، Microsoft Personal Web Server است. می توانید این آزمایش را بعد از انتشار در شبکه گسترده جهانی نیز انجام دهید، البته در صورتی که در سرویس دهنده های وب، حساب داشته باشید.

نصب سرویس دهنده وب شخصی

Personal Web Server، یکی از گزینه هایی است که می توانید با ویندوز98 و NT، نصب نمایید. اگر آن را در سیستم خودتان ندارید، می توانید آن را از روی CD-ROM اصلی، نصب کنید: Control Panel را باز کنید و Add/Remove Programs را برای یافتن گزینه های نصب ویندوز، انتخاب نمایید.

یادداشت: اگر قبل از ارتقاء به 2000، نگارش قدیمی تری از Microsoft FrontPage  نصب کرده اید، ممکن است Personal Web Server را روی سیستم خودتان داشته باشید. کاربران ویندوز 95 می توانند نگارش جاری آن را به صورت رایگان از روی آدرس http://www.microsoft.com/ie/pws بردارند.

هنگامی که Personal Web Server روی سیستم شما نصب شد، باید در پوشه ی Internet Tools و internet، از منوی start، نمایان شود.

اگر اولین باری است که این سرویس دهنده را اجرا می نمایید، یک ویزارد نصب سؤالات بسیاری در باره ی پیکر بندی سرویس دهنده از شما می پرسد. اگر صرفا به جهت آزمایش از آن استفاده می کنید، مقادیر پیش گزیده کفایت می کنند. به خاطر داشته باشید که وب های FrontPage  باید در صورت طبیعی تحت حداقل گزینه های معمولی نصب، عملیات خود را انجام دهد.

ویزارد نصب، درباره ی ایجاد یک پوشه روی سیستم ریشه ی سرویس دهنده ی وب سوال می کند. پوشه ی ریشه، حاوی کلیه ی وب ها ی FrontPage است. آنهایی که شما به Personal Web Server ، منتشر کرده اید. روشی آسان برای سازمان دهی پوشه ی ریشه ، ایجاد یک زیر پوشه در آن برای تک تک و بهایی است که منتشر نموده اید.

آخرین مرحله ی لازم برای نصب ، سوال ویزارد و راه اندازی مجدد سیستم شما است. بعد از این کار، Personal Web Server ، به صورت خودکار هنگام بالا آمدن سیستم ، اجرا می شود و یک شمایل روی کازیه ی سیستم ، ظاهر می شود- ناحیه ای از نوار وظیفه ی ویندوز نزدیک به قسمتی که ساعت را نشان می دهد.

هنگامی که Personal Web Server در حال اجرا است ، پوشه ی ریشه ، به دو طریق قابل دست رسی است.

·                به وسیله ی نام واقعی آن از قبیل c:\InterPubs\wwwroot.

·                به وسیله ی آدرس URL http://Localhhost.

می توانید دومین آدرس را در مرور گر وب تان هنگامی که Personal Web Server در حال اجرا است ، آزمایش نمایید. نام Localhost نام مستعار برای ماشین شما است. به همین طریق که www.fp2k.com نام مستعار ماشینی است که جایی در اینترنت نصب شده است.

انتشار به یک فراهم کننده میزبان وب

تنها تفاوت واقعی بین انتشار روی سیستم خودتان و روی شبکه گسترده جهانی، روشی است که به وسیله آن، مقصد را معین می کنید. برای انتشار روی سیستم خودتان، نام یک پوشه لازم است. برای انتشار روی شبکه گسترده جهانی، نام یک ماشین لازم است و احتمالا نام یک پوشه که وب های FrontPage در آن ذخیره شده اند در هر دو حالت، شما فایلی را از یک محل به محل دیگر، کپی می کنید.

قبل از اینکه یک وب FrontPage را به ماشین دیگری روی اینترنت منتشر کنید، لازم است نام کاربردی و رمز عبور مجاز برای ذخیره کردن فایل روی ماشین دیگری را داشته باشید. احتمالا لازم است نام پوشه ای که وب ها در آن ذخیره می شوند نیز بدانید. این پوشه، بستگی به پیکر بندی میزبان وب دارد.

محلی که شما وب تان را ذخیره می کنید، به وسیله یک آدرس وب، مشخص می شود. در بعضی از مثالهای در این رابطه را می بینید:

هر دوی این مثالها، نام ماشینی را مشخص می کنند (ftp.fp2k.com یا www.fp2k.com) که به دنبال آن نام یک پوشه ذکر شده است. نام پوشه به ماشین میزبان وب می گوید که فایل های منتشر شده توسط FrontPage 2000، باید کجا ذخیره شوند. بعد از انتشار نیز این نام برای استفاده های بارگذاری توسط مرورگر وب، استفاده می شود.

انتخاب مکان انتشار یک وب

هنگامی که آماده ی انتشار یک وب FrontPage 2000 هستید، File و Publish را انتخاب نمایید. اولین گزینه ی شما انتشار وب و آخرین آنها مکانی است که وب منتشر شده است، که احتمالا یک پوشه روی سیستم خودتان می باشد. دکمه ی Browse را کلید نمایید تا از کادر تبادلی Open Web استفاده نمایید.

کادر تبادلی Open Web،شامل ستونی از شمایل ها است که شبیه میله ی Views می باشد. روی شمایل Web Folder ، کلیک نمایید تا لیستی از میانبرها به سرویس دهنده های وبی که قبلا به سایتشان چیزی منتشر کرده اید، نمایان شود.

فیلد نام Folder، می تواند برای وارد کردن آدرس وب و نام پوشه ( در صورت لزوم ) سایتی که باید منتشر شود، مورد استفاده قرار بگیرد.

GeoCities، یک سرویس رایگان است که می تواند به عنوان مکانی که وب های FrontPage منتشر می شوند، استفاده شود.

در این مرحله ، نیازی به نام پوشه نیست. برای انتشار یک وب به GeoCities ، در فیلد Folder Name ، باید عبارت ftp://ftp. Geocities.com ، وارد شود.

 یک میزبان رایگان دیگر ، Tripod است، برای این میزبان، نام یک پوشه به عنوان بخش از آدرس وب لازم است. اگر نام کاربری شما palmetto است. نام پوشه باید http://members.tripod.com/palmetto باشد.

اگر در حال انتشار وب به پوشه اصلی یک Personal Web Server هستید، http://localhost باید در قسمت نام پوشه ، وارد شود. این آدرس ، وب را روی پوشه ی ریشه ی یک Personal Web Server ، ذخیره می کند. انتشار به یک زیر پوشه ، یک فرایند دو مرحله ای است.

·                            روی دکمه ی Browse، کلیک نمایید و پوشه میزبان محلی وب را باز کنید.

·                            روی دکمه New Folder ، کلیک نمایید تا به این زیر پوشه، یک نام بدهید.

هنگامی که مکان مورد نظر برای انتشار وب را انتخاب نموده اید روی دکمه ی Open کلیک نمایید.

نکته: هنگامی که Personal Web Server نصب می شود صفحه ی خانه ی پیش گزیده ای در پوشه ی رشه جا می دهد. و مقایسه ای بین نوع و بهایی که می توانید با FrontPage 2000 تولید کنید، صورت نمی گیرد. برای تمرین هایی به جهت انتشار به یک سرویس دهنده، یک وب برای صفحه خانه سرویس دهنده ها ایجاد نمایید و آن را به آدرس http://Localhost بفرستید.

انتشار وب به یک سرویس دهنده

آخرین مرحله در فراینده انتشار وب لحظه ای حقیقی است: اتصال یک سرویس دهنده به طوری که فایل ها می توانند روی آن منتشر شوند.

می توانید انتخاب نمایید که کل وب منتشر شود و یا صرفا فایل هایی که از آخرین انتشار تا به حال، تغییر کرده اند منتشر شوند.

اگر سرویس میزبان وب احتیاج به یک اتصال SSL دارد ، در جعبه ی secure Connection requride (SSL)، علامت بگزارید دکمه Publish فایل ها را منتقل می کند. باید قبل از اینکه بتوانید به سرویس دهنده ای که در شبکه گسترده ی جهانی است، چیزی را انتشار دهید; به اینترنت متصل شوید. اگر FrontPage 2000 می تواند اتصالی به یک سرویس دهنده ی وب ایجاد نماید و ورود به سیستم ، نیاز باشد ; یک کادر تبادلی ظاهر می شود و نام کاربری و رمز عبور شما را دریافت می کند.

اگر مشکلی وجود نداشته باشد، سپس FrontPage عمل کپی کردن فایل ها را از سیستم شما به سرویس دهنده ی وب آغاز می کند. این فرایند حدود پنج دقیقه یا بیشتر وقت احتیاج دارد و این زمان به سرعت اتصال اینترنت شما و تعداد فایل های درون وب بستگی دارد.( یقینا انتشار به یک Personal Web Server ، بسیار سریعتر خواهد بود.)

بر خلاف بعضی از انتقال فایل ها، این نوع، مشکلی برای شما جهت مراقبت از وظایفی که در حین آموختن چگونگی استفاده از FrontPage 2000 مجبور به کم توجهی به آن بوده اید، ایجاد نمی کند. وظایفی از قبیل: خوردن و آشامیدن، مالیات دادن و فریاد کشیدن بر سر بچه های پر سرو صدایی که در کوچه پشتی بازی می کنند. ممکن است FrontPage 2000، سوالهایی در حین انتقال فایل ها به سرویس دهنده داشته باشد. اگر به فایلی برخورد کند که روی سرویس دهنده است و مربوط به وب شما نیست، درباره حذف آن سوال می کند. در ضمن، اگر فایلی بعد از آخرین انتشار، روی سرویس دهنده تغییری کرده باشد، FrontPage قبل از نوشتن مجدد فایل تغییری یافته، به شما اعلان می دهد.

یک انتقال موفق با یک کادر تبادلی به اتمام می رسد که در آن از شما دعوت می شود روی فوق پیوندی که وب تازه منتشر شده دارد، کلیک نمایید.

حل هر گونه مشکلات انتشار

هنگامی که در حال آموختن چگونگی انتشار یک وب هستید، مشکلات متفاوت بسیاری وجود دارد که روی فرآیند شما تاثیر می گذارد. ممکن است مشکوک شوید که کادر تبادلی انتهایی وجود ندارد و انتشار وب به یک چیز خیالی است، مثل 40 ساعت کار در هفته، جادوگر از و درآمد بدون مالیات.

تخمین های زیر احتمالا در آوردن این کادر تبادلی جالب، به شما کمک می نماید. و هیچکدام از آنها ربطی به جفت کردن دمپایی های یاقوتی شما و آرزوی بازگشت به کانزاس ندارد.

هنگامی که انتقال صحیح، خراب می شود، مسائل زیر را امتحان نمایید.

·           اگر در حال انتشار به یک Personal Web Server هستید، اطمینان حاصل کنید که آن در حال اجراست. روی شمایل سرویس دهنده ها کلیک نمایید تا وضعیت جاری آن را ببینید.

·           اگر در حال مشخص نمودن آدرس وب یا نام پوشه هستید. اسامی از قبیل http://www.fp2k.com/~yourusername، این آدرس را روی مرورگر وب تان بارگذاری کنید. اغلب حالات، یک صفحه آزمایشی یا لیست قبل از انتشار، پوشه ای ایجاد می کند.

·           اگردر حال تعیین نام پوشه هستید، آن را وارد ننمایید و فقط نام ماشین را وارد کنید. مثلاhttp://www.fp2k.com بعضی میزبانهای وب، خودشان به صورت خودکار، نام کاربری شما را پیدا می کنند.

این مثالها، اغلب مشکلات معمول مربوطه را که ممکن است هنگام انتشار یک وب با آن مواجه شوید، نشان می دهند. در بعضی از حالات ممکن است مواجه با مشکلاتی شوید که به این علت رخ می دهند که میزبان سرویس دهنده، FrontPage 2000 Server Extensions را ندارد. هر چند این مساله از ابتدا، اجازه انتقال فایل ها به سرویس دهنده وب را نمی دهد.

نکته: یکی از دکمه های کادر تبادلی WPP^,s,Piblish Web است (Web Presence Providers). روی این دکمه کلیک نمایید تا لیست سرویس های میزبان میکروسافت را که بخصوص برای وب های FrontPage، تهیه شده اند، ببینید. بسیاری از این سرویس ها شما را در حل و پشتیبانی مشکلات انتشارتان، یاری می دهند.

فصل دوم

وب تان را به روز نگه دارید

FrontPage 2000، ویژگیهای بسیاری برای ایجاد محتویات شبکه گسترده جهانی، پیشنهاد می کند- صفحات فوق پیوند، برنامه های محاوره ای و چند رسانه هایی از قبیل تصاویر، صورت و تصاویر متحرک. ایجاد یک وب مفید کاربردی، یکی از قسمتهای رقابت است. مگر اینکه وب شما یک چیز بسیار عالی باشد که نخواهید آن رابه روز نگه دارید. حتی در این صورت نیز، کارهای زیادی برای انجام دادن دارید.

اغلب وب ها احتیاج دارند که نگهداری منظمی از آنها به عمل آید. صفحات وب باید برای اینکه صحیح و دقیق باشند، ویرایش شوند. فوق پیوندها باید به جهت اطمینان حاصل کردن از اینکه هنوز به آدرسهای درست وب هدایت می کنند، بررسی شوند وظایف باید به افرادی خوش مشرب واگذار شود که همه کارها را انجام دهد و یا در بعضی از حالات، به افرادی منزوی که کلیه کارها را به تنهایی انجام می دهند.

FrontPage، ویژگیهایی را پیشنهاد می کند یکه این مبحث مدیریت سایت را ساده تر می نماید. در طول این فصل، فرا می گیرید که چگونه به صورت خودکار، فوق پیوندها را تغییر دهید و اینکه چگونه یک پروژه وب را به وظایفی که باید تکمیل شوند، تفکیک نمایید. در ضمن درباره یکی از قابلیت های FrontPage به اسم افزودنی نیز مطالبی می آموزید که کار با محتویات وب را ساده تر و قابلیتهای آنها را بهتر می شناساند.

کلیه پشتیبانی هایی که انتظار دارید FrontPage 2000، صورت دهد چیزی است که لازم نخواهد بود به شخص دیگری محول نمایید و این ارزشمند است.

فوق پیوندها را جاری نگه دارید

فوق پیوندها، استخوان بندی شبکه گسترده جهانی هستند. و نسبت دهی بین میلیونها صفحه وب را با فایل های دیگر، ایجاد می نمایند. در طول این بخش عمومی، ممکن است اطلاعات کره زمین را چندین بار دور بزنید و با استفاده از فوق پیوندها از هفت سایت مختلف در هفت کشور متفاوت، مطلب دریافت نمایید.

اگر وب FrontPage 2000 شما حاوی اتصالات زیادی به مکانهای دیگر در شبکه گسترده جهانی باشد، یکی از وظایف مستمر نگهداری شما، جاری و فعال نگهداشتن این اتصالات است. FrontPage 2000 این وظیفه را به وسیله تایید کردن خودکار اتصالات برای شما انجام می دهد. در نمای Reports، می توانید فوق پیوندها را به وسیله محدوده های زیر، لیست نمایید:

برای تایید یک فوق پیوند در یکی از لیست ها، روی نمای Reports، راست کلیک نمایید و از منوی pop-up ظاهر شده، Verify را انتخاب کنید. اگر اتصال روی سیستم شما نباشد و روی شبکه گسترده جهانی قرار داشته باشد، باید قبل از تایید آن به اینترنت متصل شوید.

برای تایید کلیه اتصالات در یک گزارش، ابتدا به وسیله انتخاب Reports,Toolbars,View، میله ابزار Reports را باز کنید. دکمه Verify Hyperlinks در این میله ابزار، شما را قادر می سازد که یک یا همه فوق پیوندهای یک وب را تایید نمایید.

FrontPage 2000، به کلیه آدرس های مربوط به هر کدام از فوق پیوندها، متصل می شود و در نتیجه فرآیند تایید فقط به اندازه تعداد اتصالاتی که باید تایید شوند، طول می کشد. یک "OK" ، برای هر آدرسی ک حاوی یک صفحه یا فایل باشد، گزارش می شود. در غیر این صورت "Broken" گزارش می شود، این وضعیت، تا زمانی که وب باز است، باقی می ماند و وقتی که آن را می بندید، کلیه فوق پیوندها به وضعیت "Unverified" سوییچ می کنند.

بعضی از اتصالات شکسته شده ممکن است نتیجه اشکالی موقتی در اتصال به آدرس وب باشد، در نتیجه ممکن است بخواهید قبل از حذف یک اتصال شکست شده، مدتی آن را حفظ کنید.

در حالت عمومی، یک سرویس دهنده وب با یک پیغام خطای "Page not found" یا خارج از خط بودن کل یک فوق پیوند، برای یک شکستگی پاسخ دهد. بعضی از میزبانهای وب، اگر فوق پیوندی کارنکند، صفحه جایگزینی، می فرستند. به عنوان مثال، اگر یک صفحه میزبان GeoCities، دیگر در دسترس نباشد، GeoCitiesبه جای آن با یکی از صفحات راهبری اصلی خود، پاسخ می دهد.

می توانید به صورت مستقیم، فوق پیوندی را از طریق نمای Report، تغییر دهید. برای این کار، روی اتصال، راست کلیک نمایید و Edit Hyperlink یا Edit Page را انتخاب نمایید.

کادر تبادلی Edit Hyperlink، گزینه ای برای ویرایش صفحه نیز دارد که صفحه ای از وب تان را که حاوی فوق پیوند است باز می کند و شما می توانید آزاد در نمای Page، ویرایش نمایید.

نکته: FrontPage 2000، عمل جاری نگهداشتن اتصالات به صفحات وب را ساده می کند، اگر صفحه ای را تغییر نام دهید، یک کادر تبادلی از شما درباره این مساله سوال می کند که آیا باید این نام روی همه صفحاتی که وب به آن اتصال دارد، تاثیر بگذارد یا خیر.

استفاده از اتصال دهنده ها برای تکمیل وظایف

نرم افزارهای مرورگر وب، غالبا با اتصال دهنده ها، افزوده می شوند، برنامه های مجزایی که هنگامی اجرا می شوند که مرورگر با اطلاعاتی برخورد می کند که نمی تواند به صورت طبیعی با آنها رفتار نماید.

مجموعه اجرا کنند های اصوات و تصاویر از Real Networks، از جمله اتصال شونده های معروف هستند که صفحات وب را قادر می سازند فایل ها را در قالب Real^,s، پراکنده می سازد هنگامی که یک برنامه اجرا کننده Real^,s، نصب می شوند، طوری عمل می کند که انگار همیشه، برخی از مرورگر بوده است، بدون اینکه یک اتصال شونده، Netscape Navigator و Microsoft Internet Explorer، نمی توانند با فایل های real، کاری انجام دهند.

FrontPage 2000 ، ویژگیهای جدیدی از طریق افزودنی معرفی می کند و این نامی است که خودش به نرم افزارهای قابل اتصال، اطلاق می کند. میکروسافت و دیگر شرکتها نرم افزاری برای توسعه کاراریی FrontPage، اتصال شونده ها را پیشنهاد می کنند. دو تا از اولین هایی که در دسترس هستند، درجه بندی های PSAC و افزودن accessibility ها می باشند.

برای دیدن اینکه کدام افزودن در نسخه ای از FrontPage 2000 که شما دارید، وجود دارند، و برای افزودن جدیدها، Tools و Add-ins را انتخاب کنید.

درجه بندی محتویات وب ها با RSAC

برای توضیح درباره محتویات شبکه گسترده جهانی، Recreational Software Advisory Council (RSAC)، سیستم درجه بندی به جهت تفکیک بر اساس جنس، زبان، برهنگی و خشونت در یک وب نموده است. درجه بندی RSAC برای یک وب به وسیله شخص یا گروهی که آن را منتشر نموده، صورت میگیرد و از خطوط راهنمای PICS برای درجه بندی محتویاتی که به وسیله کنسرسیوم شبکه گسترده جهانی (W3C) ایجاد شده اند، استفاده می نماید. گروهی که ایجاد توسعه HTML و دیگر تکنولوژی های انتشار وب را هدایت می کنند.

سیستم کاملا اختیاری است، درنتیجه وب های FrontPage شما، لازم نیست که حتما به وسیله RSAC یا هر سازمان دیگر، قبل از انتشار آنها، درجه بندی شوند.

یادداشت: بعضی از مرورگرهای وب می توانند طوری پیکربندی شوند که کلیه سایت های وبی را که از طریق RSAC   یا دیگر گروهها درجه بندی نشده اند، قفل نمایند.

هدف درجه بندی های RSAC، فراهم کردن اطلاعات برای افراد و سازمانهایی است که مایل هستند، چیزهایی که روی مرورگرهایشان ظاهر شوند، فیلتر شده باشد. به عنوان مثال، والدین، موسسات و کتابخانه ها مایلند اطلاعات فیلتر شده باشند. اگر وبی را که حاوی جملات نامطبوع است انتشار دهید، می توانید از درجه بندی RSAC به جهت فراهم کردن پیغام هشداری در ارتباط با وجود این جملات، استفاده کنید.

به وسیله http://www.rsac.org می توانید، سایت یا صفحه وبی را به صورت دستی، درجه بندی نمایید. افزودنی مربوط به RSAC به وسیله استفاده از ویزارد FrontPage فرآیند درجه بندی را آسانتر می کند. این ویزارد یک سری مشتمل بر چهار سوال را ارائه می کند. سوال شما به وسیله سیستم RSAC برای نسبت دهی درجه بندی از صفر تا چهار در چهار دسته بندی: جنس، زبان، برهنگی و خشونت، استفاده می شود.

ویزارد، کد لازم برای HTML، به جهت ایجاد درجه بندی RSAC برای وب شما و افزودن آن به صفحات درجه بندی و یا کلیه وب را ایجاد می کند. این کار همچنین یک پیغام پست الکترونیکی را آماده می کند که به RAS از وب درجه بندی شده جدید خبر می دهد.

همان طور که شما نیز ممکن است پذیرفته باشید، موضوع محتویات درجه بندی، مساله بحث انگیزی در شبکه گسترده جهانی است، در نتیجه احتمال دارد افزودنی درجه بندی RSAC ویزاردی که شما برای وب تان فرا می خوانید، نباشد.اطلاعات بیشتری درباره توسعه این گونه سیستم ها، در سایت وب RSAC و قرارداد شبکه گسترده جهانی http://www.w3.org، قابل مطالعه است.

وب تان را قابل دسترسی نمایید

افزودنی Accessibility، امکان نمایش سایت و توسعه آن را برای منتشر کننده های وب، سریعتر می کند. افراد با تواناییهای مختلف، می توانند از مرورگرهای وب غیر ویژوال، متنهایی که صحبت می کنند و دیگر تکنولوژی ها، برای گشت و گذر در وب، استفاده کنند.

بعضی از نکات برای ساختن یک مرورگر، بدون تصاویر برای دسترسی، کار می کنند. اگر شرح جایگزینی به تصاویر فوق پیوند شده، اضافه کنید، نرم افزارهای قابل دسترسی، می توانند از این اطلاعات استفاده کنند. به عنوان مثال، اگر وب شما متکی بر یک نقشه تصویر برای راهبری است، متن جایگزینی آن نقشه، می تواند یک مرجع برای اتصال متن در صفحه ای دیگر که قادر است به جای آن استفاده شود، فراهم نماید.

افزودنی Microsoft Accessibility، برآورده می نماید که وب شما چه طور قابل راهبری است. شما تعیین می کنید که برآورد باید چگونه باشد و بعضی چیز هایی که باید بررسی شوند را نیز باید معین نماید و افزودنی، هر چیز را که ممکن است یک مشکل حساب شود، پر رنگ می کند و در ضمن راه حل را نیز پیشنهاد می کند.

اگر افزودنی به وسیله ی نسخه ی FrontPage 2000 شما، توزیع نشده باشد، می توانید ویژگیهای مشابهی را در سایت وب Bobby پیدا کنید:

booby، نوعی ویزارد است که می تواند هر صفحه ای در شبکه ی گسترده ی جهانی را بارگزاری کند و نکته هایی برای افزودن قابلیت دسترسی آن ، پیشنهاد می کند. در ضمن Bobby، کدهای HTML را بررسی می کند تا مشکلات احتمالی نگارش خود را، پیدا کند.

اینجاد یک لیست از وظایف انجام دادنی

انتشار یک وب، فرایند پیچیده ای است، بخصوص اگر وب، جاوی تعدادی زیادی صفحه، افراد زیادی که با هم کار می کنند و... باشد. FrontPage 2000، شامل یک سیستم مدیریت وظیفه است که برای سازماندهی بهتر کارهایی که در زمان ایجاد و نگهداری یک وب صورت می گیرد، ساخته شده است.

در زمانی که ویژگیهای FrontPage 2000 را می دیدید، احتمالا به مکانهای زیادی توجه نموده اید که شانسی برای افزودن یک وظیفه در آن داشتید، به عنوان مثال، راست کلیک روی یک نام فایل در نمای Folder. یکی از گزینه ها که ظاهر می شود، Add Task است.

یک وظیفه در FrontPage 2000، هر گونه کاری که در وب لازم است انجام دهیم. به آن یک عنوان یک خطی، داده می شود با جایی برای شرح بیشتر احتمالی. می تواند به یک شخص یا گروهی از افراد خاص، نسبت داده شده است. با اولویت هایی به نام های پایین، متوسط و بالا.

با توجه به طبیعت کارهای امروزی دنیا، میکروسافت باید به تغییر نام این اولویت ها به صورت زیر فکر کند: فوری، خیلی فوری، فردا صبح یا هنگامی که از اتاق غذا خوری بر می گردید.

در نمای Tasks، وظایف بر اساس اولویت هایشان ، قابل دسته بندی هستند. در نتیجه اگر رئیس شما برای یک هفته به ماموریت رفته، می توانید وظایف را به اولویت پایین شیفت دهید.

هنگامی که یک وظیفه جدید می افزایید. با شرحی از وضعیتهایش، در نمای Tasks، ظاهر می شود. In Progress,Not Started و یا Completed.

وظایف به چیزهای مختلف و فراوانی در FrontPage 2000، نسبت داده می شوند، از جمله صفحات و تصاویر. کلیه کارها در این وظایف، باید از نمای Tasks، شروع شود تا به این ترتیب به FrontPage گفته شود که شما در حال انجام چه کاری هستید. می توانید در این نما، روی وظیفه، درباره آن ببینید و به FrontPage بگویید که آماده کار روی آن هستید.

به عنوان مثال، به وظیفه جدیدی که به یک تصویر نسبت داده شده، توجه کنید: «عکسها را شفاف تر کنید تا ملاقات کننده ها یم دست از فرستادن میوه هایی که ویتامین ث دارند، بردارند.» دوباره کلیک کردن روی این وظیفه، کادر تبادلی ،Task Details را باز می کند.

دکمه Start Task روی کادر تبادلی Task Details، شما را قادر می سازد که بلافاصله، کار را آغاز نمایید. اگر وظیفه به یک صفحه وب نسبت داده شده، در نمای Page، باز می شود. اگر یک تصویر و یا نوع دیگری از فایل است، FrontPage 2000، نرم افزار ویرایشگر آن را باز می کند.

یادداشت: اگر ویرایشگری برای نوع فایل پیکربندی نشده باشد، یک پیغام خطا، نمایش داده می شود. برای پیکربندی ویرایشگرها، روی Tools، Options کلیک نموده و برگه Configure Editors را انتخاب کنید.

FrontPage 2000، وظایفی که شما از طریق Start Task، آغاز می کنید را دنبال می کند. وقتی به نظر می رسد که ممکن است این وظیفه را تمام کنید و در حال ذخیره تعییرات تان هستید، یک کادر تبادلی سوال میکند که آیا وظیفه تکمیل شده است یا خیر. بسته به پاسخ شما، وضعیت های وظایف به صورت Progress In و یا Completed خواهد شد.

سازماندهی وظایف به وسیله دسته بندی و مرور وضعیت ها

اگر در حال مشارکت در پروژه ای هستید، راه دیگری برای مدیریت وظایف، نسبت دهی یک دسته بندی و مرور وضعیتها در فایلی است که وب شما را آراسته می کند. می توانید هر دوی اینها را با راست کلیک یک فایل، انتخاب فرمان Properties و کلیک نمودن روی برگه Workgroup، ایجاد نمایید.

دسته بندی ها برای گروه بندی فایل ها در کنار هم استفاده می شوند و این به علت بعضی از اتصالات مشترک و به اشتراک گذاشته شده است. اگر وب شما به صفحات ویرایشی و فروشگاهی، تقسیم شده، می توانید دسته بندی ها را برای هر کدام از اینها ایجاد نمایید و از آنها برای جلوگیری از افرادی که می خواهند صفحات را ویرایش کنند و جزء واحد شما نیستند، استفاده نمایید.

می توانید دسته بندی های خودتان را اضافه کنید، یکی از موجودیها را حذف نمایید و از دسته بندی های چند گانه به یک فایل نسبت دهی کنید. در نمای Reports، فایل های وب قابل لیست کردن هستند و این لیست بر اساس دسته بندی های آنهاست. برای این کار Reports,View و Categories را انتخاب نمایید.

مرور وضعیت ها، نسبت به ایجاد که باید یک صفحه یا فایل را مرور کند، بسیار بیشتر و خاص تر، دسته بندی شده است. وضعیتهای دسته بندی پیش گزیده مرور برای Manager Review,Legal Review و غیره وجود دارد و در ضمن فرامین گزارش مربوط به خود دارند: Review Status,Reports,View.

صفات عمومی

بسیاری از برچسب های HTML 4.0 صفات مشترکی دارند. لیست زیر، عمومی ترین صفات را شرح می دهد:

·           «کاراکتر» accesskey=- یک تک کاراکتر، روی کنترلهای فرمی و لنگرها که برای دسترسی به عنصر سند می توانند وارد شوند.

·                            «متن» aligen=- جهت مرتب سازی اطلاعات در یک بخش از سند.

·           «کاراکتر» Char=- کاراکتری که به عنوان محور ردیف سازی هنگامی که محتویات یک جدول تنظیم می شوند، مورد استفاده قرا می گیرد.

·                            «عدد» Charoff=- تعداد فاصله ها برای افست دهی به کاراکتر محور هنگام ردیف سازی، محتویات جدول.

·           «متن» Class=- یک یا بیشتر اسم کلاس برای تخصیص عنصر سند، که توسط فاصله های خالی جدا می شوند.

·                            «متن» dir=- جهت متن و جداول- یا "1tr" (چپ به- راست) یا "rt1" (راست- به چپ).

·                            Disabled- صفتی که کنترلی را روی فرم غیر فعال می کند تا نتواند ورودی کاربر را دریافت کند.

·                            «متن» id=- اسمی که به عنصر موجود در سند داده می شود.

·                            «متن» Iang=- زبان مورد استفاده در صفحات سند و متن محصور شده.

·                            «متن» name=- اسمی برای عنصر سند.

·                            «اسکریپت» onblur=- رویدادی که هنگام از دست دادن تمرکز ورودی کاربر برای عنصر سند رخ می دهد.

·           «اسکریپت» onchange=- رویدادی که هنگام از دست دان تمرکز ورودی کاربر و تغییر یافتن عنصر هنگامی که تمرکز را در اختیار داشت، رخ می دهد.

·                            «اسکریپت» Onclick=- رویدادی که هنگام کلیک کردن کاربر روی عنصر سند رخ می دهد.

·           «اسکریپت» ondblclick=- رویدادی که هنگام دو بار کلیک کردن ماه و سال توسط کاربر روی عنصر سند رخ می دهد.

·                            «اسکریپت» onfocus=- رویدادی که هنگام دریافت تمرکز توسط عنصر سند رخ می دهد.

·                            «اسکریپت» onkeydown=- رویدادی که هنگام فشرده شدن یک کلید رخ می دهد.

·                            «اسکریپت» onkeypress=- رویدادی که هنگام فشرده و رها شدن یک کلید رخ می دهد.

·                            «اسکریپت» onkeyup=- رویدادی که هنگام رها شدن یک کلید رخ می دهد.

·           «اسکریپت» onload=- رویدادی است که هنگام بارگذاری کامل تمام سند یا تمام قاب های موجود در یک مجموعه قاب رخ می دهد.

·           «اسکریپت» onmousedown=- رویدادی است که هنگام کلیک کردن ماوس در شرایطی که مکان نما روی عنصری از سند قرار دارد، رخ می دهد.

·           «اسکریپت» onmouseout=- رویدادی که هنگام وجود مکان نما روی یک عنصر از سند و سپس خارج شدن آن از محدوده عنصر رخ می دهد.

·                            «اسکریپت» onmouseover=- رویدادی است که هنگام حرکت ماوس روی یک عنصر سند رخ می دهد.

·                            «اسکریپت» onmousemove=- رویدادی که هنگام حرکت ماوس روی یک عنصر سند رخ می دهد.

·           «اسکریپت» onmouseup=- رویدادی که هنگام رهاکردن دکمه ماوس هنگامی که مکان نما روی یک عنصر از سند قرار دارد، رخ می دهد.

·                            «اسکریپت» onreset=- رویدادی که هنگام ری ست شدن تمامی کنترل های روی یک فرم رخ می دهد.

·                            «اسکریپت» onselect=- رویدادی است که هنگام انتخاب متن در یک کنترل ویرایش رخ می دهد.

·                            «اسکریپت» =- رویدادی که هنگام انتخاب فرم رخ می دهد.

·                            «اسکریپت» onunload=- رویدادی که پس از تخلیه یک پنجره یا قاب رخ می دهد.

·                            «اسکریپت» readonly=- صفتی است نشان دهنده غیر قابل ویرایش بودن مقداری در یک کنترل فرم.

·                            «متن» style=- اطلاعات حالت برای این عنصر سند مستقل.

·                            «متن» tabindex=- جایگاه عنصر سند در ترتیب tab.

·                            «متن» target=- اسم قابی که سند باید در آن باز شود.

·                            «متن» title=- متن توضیحی در مورد یک عنصر از سند.

·           «URI» URI-usemap=- یک نقشه تصویری برای همراهی با عنصر سند، که باید با صفت name عنصر <MAP> از قبل موجود مطابقت داشته باشد.

·                            «متن» Valign=- ردیف سازی عمودی اطلاعات در سلولهای جدول.

برچسب ها

هر یک از بخش های زیر، برچسبی را تعریف می کند که بخشی از مشخصه زبان HTML 4.0 محسوب می گردند.

یادداشت: در اینجا برچسب ها با استفاده از حروف بزرگ الفبا مرتب شده اند. با اینکه مطابق رسم، حالت برچسب ها اهمیت ندارد، چنین به نظر می رسد که آینده مشخصه W3C ممکن است استفاده از حروف کوچک را اجباری کند (<!DOCTYPE> تنها حالت استثنای ذکر شده است). این بدان معناست که اگر هنگام کد نویسی در HTML از برچسب ها با حروف کوچک استفاده نکنید، ممکن است مجبور شوید طی سال های آتی آنان را تغییر دهید.

<!DOCTYPE…>

·                        هدف: این برچسب به عنوان خط اول سند ظاهر شده و نگارش HTML مورد استفاده آن را تعیین می کند.

هریک از این برچسب ها حاوی یک URI هستند. اسامی فایل های این URIها به ترتیب Loose.dtd,Strict.dtd و Frameset.dtd می باشد. این اسامی سطح پشتیبانی HTML 4.0 در سند را به شرح زیر توصیف می کنند:

·                            Strict: سند هیچ مورد منسوخ شده ای را به کار نمی برد و از قاب ها نیز استفاده ننموده است.

·                            Loose: سند از موارد منسوخ شده ای که در رابطه با نمایش بصری بوده اند، استفاده می کنند.

·                            Frameset: سند از عناصر منسوخ شده سطح قبلی استفاده می کند و حاوی قاب می باشد.

به صورت ایده آل، نوع سند Strict باید اعلان شود، چراکه کاملا مطابق و سازگار با HTML 4.0 می باشد. دلیل اصلی استفاده از نوع loose، برخی عناصر نمایشی HTML 4.0 نظیر صفحات حالت می باشند که هنوز به صورت کامل مورد توافق تولید کنندگان مرورگرهای وب قرار ندارند.

</A>...<A>

·               هدف: این برچسب یک لنگر- بخشی از سند که به منبع دیگری روی www مرتبط گردیده است- را در بر می گیرد. می توان از آن برای ایجاد یک پیوند بین دو بخش از همان سند استفاده نمود.

«متن» cords=- مختصات شکل هندسی یک ناحیه از نقشه تصویری مرتبط با یک لنگر.

«متن» name=- نام لنگر

«URL» href=- منبع برروی وب، که با URL خود شخصی شده است و لنگر باید با آن مرتبط گردد.

«متن» hreflang=- زبان منبع شخصی شده توسط صفحه href.

«نام» type=- نوع محتویات منبع مرتبط روی وب.

«انواع پیوند» rel=- رابطه سند جاری و منبع روی وب.

«انواع پیونند» rev=- رابطه منبع روی وب با سند جاری.

«متن» Shape=- شکل هندسی ناحیه نقشه تصویری مرتبط با لنگر.

«متن» Charset=- مجموعه کاراکتر مربوط به منبع روی وب.

</ABBR>...<ABBR>

<ACRONYM/>...< ACRONYM>

<ADDRESS/>...< ADDRESS>

<APPLET>

·           هدف: این برچسب منسوخ شده است. امروزه بیشتر مرورگرهای وب برچسب <OBJECT> را برای اپلت های جاوا پشتیبانی می کنند. در مورد اتصال دهند java، می توان مثل هر اتصال شونده دیگری از برچسب <EMBED> استفاده نمود.

<AREA>

«URI»=hret- یک URI که ناحیه نقشه تصویری باید با آن مرتبط شود.

«متن» Shape=- شکل هندسی ناحیه.

«متن» Coods=- مختصات شکل هندسی.

Nohref- این صفت نشان دهنده آن است که پیوندی در ارتباط با آن ناحیه وجود ندارد.

<B/>...<B>

·         هدف: این برچسب، متنی که باید به صورت سیاه و توپر نشان داده شود را در بر می گیرد. با وجود عدم استهلاک، مشخصه HTML 4.0 توصیه می کند که به عنوان جایگزینی بهتر، از صفحات علامت استفاده گردد.

<BASE>

·         هدف: این برچسب برای تعیین صریح URI پایه برای سند استفاده می گردد. از این URI پایه برای ترکیب با URIهای وابسته و شکل دهی آدرس کامل یک منبع روی وب استفاده می شود.

<BASEFONT/>...< BASEFONT>

<BIG>...<BIG>

·         هدف: این برچسب متنی که باید بزرگتر از فونت معمولی نشان داده شود را محصور می کند. با اینکه منسوخ نشده، اما مشخصه HTML 4.0 صفات حالت را معادل بهتری برشمرده است.

<BLOCKQUOTE/>...<BLOCKQUOTE>

·         هدف: این برچسب، متن نقل قول شده که هنگام نمایش به شکل دندانه ای در پاراگراف خود ظاهر می گردد، در بر می گیرد. نقل قول های کوتاهتر را می توان در برچسب <Q> جای داد.

·                       Cite="URI"- آدرس سند حاوی اطلاعات در مورد منبع نقل قول

برچسب <BLOCKQUOTE> عموما برای دندانه ای کردن متن، حتی با وجود نقل قول نبودن آن متن، به کار می رود این کاربرد در HTML 4.0 منسوخ است، چه با استفاده از صفحات حالت، به این جلوه دست می یابیم.

<BODY/>...<BODY>

·         هدف: این برچسب محتویات سند را که باید هنگام بارگذاری توسط برنامه ای مثل یک مرورگر وب به نمایش درآیند، در بر می گیرد صفات نمایشی پرطرفدار متعددی با توجه به استفاده از بر چسب <STYLE> برای انجام همان کارها منسوخ شده اند.

<BR>

<BUTTON/>...<BUTTON>

«متن» name=- اسم دکمه

«متن» value=- مقدار اولیه دکمه

«متن» type=- نوع دکمه ای که فرم اضافه می شود.

<CAPTION/>...< CAPTION>

·         هدف: این برچسب توضیح کوتاهی در مورد جدول را در بر می گیرد. برچسب CAPTION>> باید بلافاصله بعد از برچسب <TABLE> جای گیرد و هر جدول تنها می تواند یک عنوان (Caption) داشته باشد.

<CENTER/>...<CENTER>

<CITE/>...<CITE>

<CODE/>...<CODE>

</COL>...<COL>

«عدد» Spen=- تعداد ستونها در گروه ستون

«عدد» Width=- عرض پیش گزیده برای ستون ها در گروه ستون

<COLGRUP/>...< COLGRUP>

«عدد» Spen=- تعداد ستونها در گروه ستون

«عدد» Width=- عرض پیش گزیده برای ستون ها در گروه ستون

<DEL/>...<DEL>

«URI»= -Citeآدرس سندی که حاوی اطلاعاتی در مورد بخش درج شده است.

«زمان و تاریخ» "date time"=- زمان و تاریخ که درج صورت پذیرفته است.

<DD/>...<DD>

·         هدف: این برچسب، بلوکی از متن را که تعریفی برای یک واژه فراهم آورده، محصور می سازد. خود این تعریف در یک برچسب <DD> قرار داده می شود. هر لیست از واژه ها و تعاریف در یک برچسب <DL> جای داده می شود.

<DFN/>...<DFN>

<DIR/>...<DIR>

<DIV/>...<DIV>

<DL/>...<DL>

·         هدف: این برچسب لیستی از واژه ها و تعاریفشان را مخصوص می کند. واژه ها و تعاریف به ترتیب در برچسب های <DT> و <DD> جای داده می شوند.

<DT/>...<DT>

·         هدف: <DT>، بلوکی از متن را به صورت واژگان تک کلمه ای در یک لیست نوع تعریف، تعیین می کند. هر مجموعه از واژه ها و تعاریف در یک برچسب <DL> قرار داده می شوند.

<EM/>...<EM>

·         هدف: این برچسب، دربرگیرنده متنی که با تاکید بیشتر نیاز دارد، میباشد. بیشتر مرورگرهای وب چنین متنی را به صورت کج نشان می دهند، برای تاکید قوی تر، از برچسب <STRONG> استفاده نمایید.

<FIELDSET/>...<FIELDSET>

<FONT/>...<FONT>

·                       <FORM/>...<FORM>

URI-action="URI" ای که دریافت کننده و پردازش کننده نتایج فرم میباشد.

«متن» mothod=- متدی که برای انتقال نتایج فرم به کار خواهد رفت.

«متن» enctype=- نوع محتویات به کار رفته برای انتقال نتایج فرم.

«متن» accept-charset=- تعداد یک یا بیشتر مجموعه کاراکتری، که با کاما از یکدیگر جدا شده اند و قابل قبول و توافق در نتایج فرم می باشند.

«متن» accept=- تعداد یک یا بیشتر نوع محتویات، جدا شده با کاما، می تواند به صورت موفقیت آمیز با استفاده از فرم انتقال یابند.

<FRAME/>...<FRAME>

«متن» name=- اسم قاب.

URI-longdesc="URI ای به سند حاوی توضیحات مشروح در مورد قاب.

URI-src="URI- سندی که محتویات قاب را در بر دارد.

Noresize- صفتی که نشان دهنده غیر قابل تغییر بودن اندازه قاب است.

«متن» Scorollinh=- چگونگی مدیریت عمل مرور برای قاب.

«عدد» framevorder=- حضور یا عدم حضور حاشیه پیرامون قاب.

«عدد» maeginwidth=- فضای موجود بین محتویات قاب و خط مشی چپ و راست آن.

«عدد» marginheigth=- فضای موجود بین محتویات قاب و حواشی بالا و پائین آن.

<FRAMESET/>...<FRAMESET>

·         هدف: این برچسب اطلاعاتی که نحوه مرتب سازی قاب در سند را فراهم می آورند، در بر می گیرد. کاربرد آن به جای برچسب <BORY> صورت میگیرد و باید بلافاصله پس از عنوان سند قرار داده شود.

«لیست» rows=- ارتفاع هر یک از قالب های عمومی در مجموعه قاب، که مقادیر مربوطه توسط کاما از یکدیگر جدا شده اند.

«لیست» cols=- پهنای هر یک از قاب های افقی در مجموعه قاب، با مقادیر جدا شده توسط کاما.

<HEAD/>...<HEAD>

Profile="URI"- آدرس سند حاوی اطلاعات درمورد متا داده ای که می تواند در عنوان تعریف شود.

·         هدف: هر یک از این برچسب ها دربرگیرنده یک عنوان- که سطر عنوان نیز نامیده می شود- می باشد. این عناوین <H1> ( برجسته ترین ) تا <H6> ( کوچکترین)، گوناگونی دارد.

·                       هدف: این برچسب، یک سند کامل HTML را در بر میگیرد.

·         هدف: این برچسب، متنی که باید به صورت کج نمایش داده شود را در برمیگیرد. با وجود اینکه منسوخ نشده، مشخصه HTML 4.0 استفاده از صفحات حالت را روش معادل بهتری می داند.

« عدد»- frame border- اینکه آیا حاشیه ای دور تا دور قاب وجود دارد

URL-longdesk="URL" مربوط به سند که حاوی توضیحات شروع در مورد قاب است.

«عدد» marginheight=- فضای بین محتویات قاب و حواشی بالا و پایین آن.

«عدد» marginwidth=- فضای بین محتویات قاب و حواشی چپ و راست آن.

«متن» name=- اسم قاب.

«متن» scrolling=- چگونگی مدیریت محل مرور برای قاب.

URI-src="URL" مربوط به یک سند که محتویات قاب را شامل می شود.

«عدد» width=- عرض قاب.

«عدد» height=- ارتفاع قاب.

·          هدف: این برچسب یک تصویری را که به عنوان بخشی از سند به نمایش در می آید در بر میگیرد. برچسب <OBJECT> هم می تواند برای نمایش تصاویر به کار رود.

«عدد» height=- ارتفاع تصویر

«عدد» hspace=- مقدار فضای خالی درج شده در سند بین تصویر و سایر اطلاعات در چپ و راست آن.

Ismap = صفتی که نشانگر آن است که تصویر یک نقشه ی تصویری سرویس دهنده است.

URI-src="URI" مربوط به فایل تصویری.

URL-longdesc="URI" مربوط به یک توضیح مفصل و مفهومی در مورد تصویر و در نقشه ی تصویری که در بر دارد.

«عدد» vspace=- مقدار فضای خالی برای درج در سند بین تصویر و سایر اطلاعات پایین و بالای آن.

«عدد» Width=- عرض تصویر.

Accept: لیستی از انواع محتویات، که با کاما از هم جدا شده اند و می توانند به صورت موفقیت آمیز توسط سرویس دهنده ای که فرم را پردازش می کند، انتقال یابند.

«متن» name=- اسم کنترل.

«متن» type=- نوع کنترلی که به فرم اضافه می شود.

«متن» value=- مقدار اولیه کنترل.

«عدد» Size=- اندازه ی ناحیه ی ورودی کنترل.

«عدد» maxlength=- حداکثر تعداد کراکترها می توانند در ناحیه ی ورودی متن کنترل وارد شوند.

Cheked- این صفت نشانگر وضعیت ملامت خوردگی یک کادر بررسی یا جعبه ی رادیویی در اولین نمایش فرم می باشد.

URI-src="URI" یک تصویر که به صورت دکمه ی submit نشان داده شود.

Site="URI"- آدرس سندی که حاوی اطلاعاتی در مورد بخش درج شده است.

«تاریخ و ساعت» datetime=- ساعت و تاریخ درج.

«متن» for=- اسم ID کنترل که این بچسب به آن ارتباط یابد.

صفات منسوخ شده: ندارد

·          هدف: این برچسب، تغییری را برای گروهی از کنترل ها که با استفاده از برچسب <FIELDSET> به هم مربوط شده اند فراهم می کند. این برچسب باید در برچسب <FIELDSET> استفاده می گردد.

·          هدف: این بر چسب لیستی از اقلام را که به صورت مستقل شماره دهی خواهند شد، در بر می گیرد. هر قلم باید یک برچسب <LI> مشخص می شود. برای نمایش لیست بدون شماره ، از برچسب <UL> استفاده کنید.

·          هدف: این برچسب یک پیوند ارتباطی بین این سند و منابع دیگر را تعریف می کند بیش از یک ارتباط اینچنین را می توان را تعریف نمود، اما <LINK> را تنها در قسمت عنوانی سند می توان بکار برد.

«متن» name=- ایم لنگر.

Href="URI"- منجی روی وب که با URI خود مشخص شده و لنگر باید با آن ارتباط یابد.

«متن» hreflang=- زبان منبع مشخص شده در صفت herf.

«متن» media=- رسانه ی مورد نظر برای اطلاعات صفحه ی حالت.

«اسم» type=- نوع محتویات منبع وابسته روی وب.

«انواع پیوند» rel=- ارتباط سند جاری با منبع وابسته روی وب.

«انواع پیوند» rev=- ارتباط منبع وابسته روی وب به سند جاری.

«متن» charcel=- مجموعه کاراکتری منبع وابسته روی وب.

«متن« name=- اسم نقشه ی تصویری.

«متن» content=- مقدار خصوصیت.

«متن» http-equav- اسم یک عنوان منبع HTML که با مقدار این برچسب تنظیم می گردد. (http-equav به عنوان معادلی برای صفت name بکار می رود).

«متن» scheme- اطلاعات اضافی که به چگونگی استفاده از صفت content را شرح می دهد.

·          هدف: این برچسب، محتویات متناظر با قاب ها را در همان سند محصور می کند مرورگرهایی که قاب ها را پشتیبانی نمی کنند، به جای آن این محتویات معادل را نمایش می دهند، برچسب <NOFRAMES> باید در یک برچسب <FRAMESET> مورد استفاده قرار گیرد.

<NOSCRIPT/>...<NOSCRIPT>

URI-sec="URI" سند حاوی اسکریپت.

«متن» type=- زبان اسکریپت مورد استفاده.

Defer- این صفت نشان دهنده آن است که اسکریپت چیزی را به سند اضافه نمی کند.

<OBJECT/>...<OBJECT>

·          هدف: این برچسب در برگیرنده شیءای است که به عنوان بخشی از سند ایفای نقش می کند. اشیاء می توانند فایل، برنامه های محاوره ای و سایر اسناد HTML باشند.

URI-Classid="URI" مربوط به پیاده سازی کی شیء می تواند مکان صفت data با مرتبط با آن باشد، که این به نوع شیء بستگی دارد.

URI-Codebase="URI" پایه برای سایر URI هایی که به عنوان صفات شیء تعیین شده اند.

«متن» Codetype=- نوع محتویات داده مشخص شده در صفت classid.

URI-data="URI" مربوط به داده وابسته به شیء.

«عدد» height=- ارتفاع شیء

«عدد» hspace=- مقدار فضای خالی که بین شیء و سایر اطلاعات در چپ و راست آن در سند درج می شود.

«عدد» width=- عرض شیء.

«متن» type=- نوع محتویات داده مشخص شده توسط صفت data.

 

"URI"ها URI-archive=های فایل ها را آرشیو شده که برای انتقال سریعتر حاوی Classid و data هستند.

 

Declare- صفتی که نشان می دهد این شیء اعلان شده است، اما نباید تا برچسب <OBJECT> بعدی، ظاهر گردد.

«متن» standby=- پیغامی که هنگام انتقال شیء نمایش داده می شود.

«عدد» Vspace=- مقدار فضای خالی که بین شیء و سایر اطلاعات در بالا و پائین آن در سند درج می شود.

<OL/>...<OL>

·          هدف: این برچسب، لیستی از اقلام که به صورت مستقل شماره دهی می شوند را در بر می گیرد. هر قلم در لیست با یک برچسب <LI> مشخص می گردد. برای نمایش لیستی بدون شماره، برچسب <UL> مورد استفاده قرار می گیرد.

<OPTION/>...<OPTION>

Selected- این صفت، نشانگر آن است که این گزینه هنگام نمایش اولیه منو، انتخاب شده است.

«متن» value=- مقدار اولیه گزینه.

«متن» label=- برچسب کوتاهتری برای این گزینه که می تواند به صورت معادل مورد استفاده قرار گیرد.

<OPTGROUP/>...<OPTGROUP>

«متن» label=- برچسب مربوط به گروه گزینه ها.

<P/>...<P>

بسیاری از نویسندگان HTML از یک یا چند <P>  به عنوان روشی برای درج فضای خالی در سند استفاده می کند. این کار در مشخصه HTML 4.0 که می گویند نرم افزار مرورگر HTML باید برچسب های تکراری <P> بدون متن را ندیده بگیرد، نفی شده است.

<PARAM>

·          هدف: این برچسب، یک پارامتری مقداری که قبل از نمایش متن برای آن تدارک دیده می شود به وجود می آورد. استفاده از بیش از یک پارامتر مجاز است، اما تمامی آنان باید در برچسب <OBJECT> مربوطه قرار داشته باشند.

«متن» name=- اسم پارامتر.

«متن»=value- مقدار پارامتر که می تواند رشته ای متنی یک شیء با یک URI مربوط به منبعی که در آن مقادیری ذخیره شده اند، باشد.

«متن» valuetype=- نوع اطلاعات ذخیره شده به عنوان مقدار پارامتر.

«متن» type=- نوع محتویات URI مشخص شده در value.

<PRE/>...<PRE>

·          هدف: این برچسب دربرگیرنده تلفن است که نباید مطابق بقیه متن  HTML قالب بندی گردد. بیشتر مرورگرهای وب این متن از پیش قالب بندی شده را با یک فونت تک فاصله ای با فضاهای خالی دست نخورده نشان می دهند، یعنی برخلاف معمول در HTML، کاراکتری فاصله ((Spaceتکراری را حذف نمی کنند. چرخش کلمه ای هم ممکن است رخ ندهد و باعث شود متن از محدوده راست پنجره مرور خارج گردد.

<Q/>...<Q>

·          هدف: این برچسب حاوی متن کوتاهی است که حالت نقل قول دارد و هنگام مشاهده سند، درون گیومه های نقل قول ظاهر می شود. برخلاف نقل قول طولانی که در برچسب <BLOCKQUOTE> ظاهر می شود، متن در این برچسب توسط وقفه های پاراگرافی جدا نمی گردد.

Cite="URI"- آدرس سندی که حاوی اطلاعاتی در مورد منبع نقل قول شده است.

<S/>...<S>

<SAMP/>...<SAMP>

<SCRIPT/>...<SCRIPT>

URI-src="URI" مربوط به سند حاوی اسکریپت.

«متن» type= - زبان اسکریپتی مورد استفاده.

«متن» defer=- این صفت نشان دهنده آن است که اسکریپت هیچ چیزی را به سند اضافه نمی کند.

<SELECT/>...<SELECT>

«متن» name=- اسم کلمه.

«عدد» size=- تعداد اقلام به نمایش در آمده در یک منو، که به صورت یک جعبه لیستی قابل مرور نشان داده می شود.

Multiple- این صفات، نشان دهنده آن است که بیش از یک مورد را می توان از منو انتخاب نمود.

<SMALL/>...<SMALL>

·          هدف: این برچسب، متن که باید با فونت کوچکترین نشان داده شود را نمایش می دهد. با وجود این که منسوخ نشده است، مشخصه HTML 4.0، صفحات حالت را به عنوان معادلی برتر پیشنهاد می کند.

<SPAN/>...<SPAN>

·          هدف: این برچسب یک بخش کوچک از سند را در بلوک خود در بر می گیرد. این برچسب نظیر <DIV> برای سازماندهی داخلی محتویات به کار می رود و می تواند با صفاتش برای تغییر نحوه نمایش آن بخش به کار گرفته شود.

<STRIKE/>...<STRIKE>

<STRONG/>...<STRONG>

·          هدف: این برچسب متنی که لازم است با تاکید بیشتری جلوه کند، در بر می گیرد. بیشتر مرورگرهای وب این متن را به شکل توپرنشان می دهد. تاکید کمتر روی متن را برچسب <EM> به انجام می رسد.

<STYLE/>...<STYLE>

«متن» type=- زبان مورد استفاده صفحه حالت.

«متن» media=- رسانه مورد نظر که این صفحه حالت روی آن به نمایش در خواهد آمد.

<SUB/>...<SUB>

<SUP/>...<SUP>

<TABLE/>...<TABLE>

«عدد» border=- عرض حاشیه پیرامون جدول یا "o" اگر حاشیه باید نشان داده شود.

«عدد» cellpadding=- مقدار فضای بین سلولها در جدول.

«متن» frame=- کناره یا گوشه های قاب در برگیرنده جدول، در صورت وجود.

«متن» summary=- خلاصه ای از جدول و ساختار جدول برای استفاده در نرم افزارهای مرورگر وب غیر بصری.

«متن» rules=- حکم ها(خطوط) که بین سلول های جدول ظاهر می شوند، در صورت وجود.

«عدد» width=- عرض مطلوب جدول که برحسب پیکسل یا درصدی از فضای موجود در مرورگر بیان می شود.

<TBODY/>...<TBODY>

·          هدف: این برچسب، حاوی یک یا بیشتر سطر از سلولهای جدول- یعنی بدنه جدول می باشد. اگر جدول دارای یک ردیف <THEAD> یا <TFOOD> باشد، برچسب <TBODY> باید به عنوان نگه دارنده بدنه جدول مورد استفاده واقع شود. بدنه جدول باید دارای تعداد ستونهای یکسان با عنوان و انتهای جدول باشد.

<TD/>...<TD>

«متن» headers=- سلولهای عنوانی که اطلاعاتی در مورد سلول جاری فراهم می کنند، یا صفات id سلول های مختلف که توسط فاصله از یکدیگر جدا شده اند.

«متن» scope=- مجموعه ای از سلولهای جدول که این سلول عنوان اطلاعاتی درباره آنها ارائه می کند.

«متن» abbr=- یک نگارش مخفف از محتویات سلول.

«دسته ها» axis=- فهرستی از رسته ها که با کاما جدا شده اند و سلول به آنها تعلق دارد.

·                        «عدد» rewspan=- تعداد سطرهای اشغال شده توسط سلول

«عدد» colspan=- تعداد ستونهای اشغال شده توسط سلول.

<TEXTAREA/>...<TEXTAREA>

«متن» name=- اسم کنترل

«عدد» rows=- تعداد ردیف ها در ناحیه متن.

«عدد» cols=- تعداد ستونها در ناحیه متن.

<TFOOD/>...<TFOOD>

·          هدف: این برچسب یک سطر یا ردیف از جدول را که به عنوان پانوشته جدول و بعد از کلیه سطور جدول ظاهر می شود، در بر میگیرد. این پانوشته، نظیر برچسب <THEAD> می تواند حاوی اطلاعاتی در مورد ستونهای خاص در جدول باشد. تعداد ستونهای آن باید از نظر تعداد با ستونهای موجود در سطرهای <TFOOD> و <TBODY> یکی باشد. پانوشته جدول باید قبل از هر گونه برچسب <TBODY> در آن جدول ظاهر شود.

<TH/>...<YH>

«متن» headers=- سلول های عنوانی که اطلاعاتی در مورد سلول جاری به همراه صفات id سلول های مختلف که با فاصله از هم جدا شده اند، فراهم می کنند.

«متن» scope=- مجموعه ای از سلول های جدول که این سلول عنوانی اطلاعاتی را برایشان فراهم می کند.

« متن» abbr=- یک نگارش مخفف از محتویات سلول.

«دسته ها» axis=- لیستی از رشته ها که با کاما جدا شده اند و سلول به آنها تعلق دارد.

«عدد» rewspan=- تعداد ردیف های اشغال شده توسط سلول.

«عدد» colspan=- تعداد ستون های اشغال شده توسط سلول.

·          هدف: این برچسب یک ردیف جدول که به عنوان تیتر در بالای همه ی سطور جدول جای می گیرد، به وجود می آورد. این برچسب نظیر برچسب <TFOOT> می تواند برای فراهم آوردن در مورد ستون های خاصی از جدول استفاده شود. تعداد ستون های آن باید با ستون های <TBODY> و <YHEAD> مربوطه یکسان باشد. هر عنوان جدول باید قبل کلیه ی برچسب آنها <TBODY> آن ظاهر گردد.

·          هدف: این برچسب متنی که باید با فونت تک فاصله یا تله تایپ ظاهر شود را در می گیرد. با وجود آنکه <TT> منسوخ نشده است، HTML 4.0 استفاده از صفحات حالت را انتخابی بهتر می داند.

·          هدف: این برچسب لیستی از اقلام را که به صورت مستقل شماره گزاری نمی شوند را در بر می گیرد. هر قلم در لیست با برچسب <LI> تعریف می شود. بیشتر مرورگرهای وب این لیست های بدون ترتیب را با یک کاراکتر گلوله ای ( bullet ) قبل از هر قلم به نمایش می گزارند. لیست های مرتبط به برچسب <ol> نیاز دارند.

منابع:taksirsazan.com