آموزش پيشدبستاني کشوراندونزی
ساختار آموزشي
طول دوره آموزش پيش دبستاني1/ 2سال است که ازسن 4سالگي آغاز گرديده و تاسن6سالگي به طول مي انجامد. اين مقطع آموزشي در زمره آموزش رسمي و رايگان بوده اماگذراندن آن براي کودکان اجباري نمي باشد. طبق آمارسال 1994،نسبت مربيان به کودکاندر مراکز آموزش پيش دبستاني به نسبت 9/ 16است.اين آموزش مبنايي است براي رشدوارتقاء دانش،مهارت وقوه ابتكاركودك،ازميان انواع آموزشهاي پيشدبستاني،مهدكودكرايجتراست كه مدت يك تادوسال براي كودكان4تا6ساله بطول مي‌انجامد.كودكستان نيز برايبچه‌هاي 3ساله و كوچكتر است.
|
تعداد كل معلمان
|
تعداد كل ثبت نامي
|
تعدادمدارس
|
سال تحصيلي
|
|
29367
|
1604208
|
39121
|
199
|
|
93429
|
1614715
|
39284
|
1991
|
|
95585
|
1596283
|
40007
|
1992
|
|
96466
|
1636342
|
40506
|
1993
|
كودكستان و مهد كودك
كودكستان(KB) مؤسسه‌اي است براي رفاه اجتماعي كودكان و يكي از مدارس پيش‌دبستانيبه حساب مي‌آيد. اساسي‌ترين اهداف اين گونه مؤسسات اين است كه فعاليتهاي آموزشي رافراهم ببينيد كه باعث رشد و توسعه جسم وذهن كودكان شود وهمچنين نيروي ابتكار،خلاقيت و تفكر آنان رانيزرشد دهد.مهد كودك(TPA) براي مراقبت از نوزاداني كه والدينآنها مشغول به كار هستند تدارك ديده شده است. در كشور اندونزي، سازمانهاي مربوطههمچون سازمان امور اجتماعي، سازمان فرهنگ و آموزش و انجمنها و مؤسسات خود ادارهمي‌شوند. براساس قانون مصوبة دولت درباره آموزش پيش دبستاني، تنها كودكان زير سهسال مي‌توانند در كودكستانها و مهدكودكها پذيرفته شوند. با وجود اينكه اطلاعاتمتناوب دقيق و كاملي از تعداد كودكستانها و مهد كودكها در دسترس نيست، اما مي‌توانتعداد اين نوع مؤسسه، در كشور اندونزي را نسبتاً كم تخمين زد. از اطلاعات بدست آمدهدر سال 1997 اين طور برآورد ميشود كه از ميان كودكستانهاي موجود در استانها وشهرهاي بزرگ اندونزي تعداد 202 كودكستان با ظرفيت 6185 نفري، از سري مؤسسات خصوصياداره مي‌شده‌اند و حدود 759 مهدكودك با ظرفيت 17048 نفري، كه در ادارات، بازارها وباغها قرار داشتند از طرف دولت حمايت مي‌شده است. تقريباً ميتوان گفت كه تعدادكودكان3تا5سالي كه در برنامه‌هاي ECD از طريق KB(كودكستانها) و TPA(مهدكودكهايي)كه ازسوي سازمان امور اجتماعي وسازمان فرهنگ و آموزش(MOEC) ادارهمي‌شوند، نسبتاً كم است. اين رقم درسال 1997 به 14/0 درصد در سطح مهدكودكها و 005/0درصد درسطح كودكستانها مي‌رسد. اطلاعات جمع‌آوري شده كه ميزان شركت كنندگان را كهبر اساس جنسيت آنها تخمين زده، قابل دسترسي نيست. بر اساس اطلاعات بدست آمده درسالهاي 1997 و1998، اينطور به نظر مي‌رسد كه افزايشي بالغ بر19/10درصد در تعدادكودكستاتها وجود داشته‌است. بر طبق اطلاعات جمع‌آوري شده، هنوز همه استانها دارايكودكستان نمي‌باشند. از 27 استان، فقط 13 استان كودكستان دارند.
كودكستانها به عنوان مدارس پيشدبستاني، از طريق كانان مدرسه‌اي به اجرا درمي‌آيند تا كمكي باشند براي رشد نگرش اساسي، شناخت، مهارت و خلاقيت كودكان در بيروناز محيط خانواده قبل از ورود به مقطع آموزش ابتدايي. كودكان شركت كننده در اينكودكستانها، كودكان 4 تا 6 سال مي‌باشند، چرا كه در اين مقطع آموزشي از كودكان شركتكننده، انتظار مي‌رود كه قادر به درك و جذب برنامه‌هاي ارائه شده در اينكودكستانها(TK) باشند. در كشور اندونزي اين نوع آموزش هنوز از جمعيت بالاييبرخوردار نيست، بطوريكه، با وجود افزايشي كه در ميزان ناخالص پذيرش((GER)Gross Exrollment Rate) وجود داشته است، اما هنوز آن طور كه بايد و شايست نيست. در نواحيشهرنشين ميزان ناخالص پذيرش(GER) كودكان در كودكستانها بالغ بر 65/36 درصد در 1990بوده است كه اين رقم تا 46/43 درصد در سال 1995 افزايش داشته است. اين كاهش 96/41درصدي درسال 1996 رخ داد و پس از آن كاهش‌ها و افزايش‌هاي نامحسوس ديگر نيز وجودداشته،و بالاخره در سال 2000 ميزان ناخالص پذيرش(GER) را تا 30/42 درصد تخمينزده‌اند.در نواحي روستا نشين درصد شركت كنندگان كمتر از نواحي شهري است. و از لحاظكاهش و افزايش، همان وضعيت كه در شهرها مي‌بينيم در مورد آنها نيز صادق است. باوجودي كمي شركت كنندگان، اما افزايشي را از 94/8 درصد تا 23/11 درصد مابين سالها 1990 تا 1995 داشته‌ايم. در طي يك دورة 10 ساله افزايش شمار كودكان دختر و پسر دركودكستانهاي خصوصي بيشتر از كودكستانها عمومي بوده است.در سال 1990 شمار دانشآموزان در كودكستانهاي خصوصي 42/16درصد بوده درحالي كه شمار دانش آموزان دركودكستانهاي عمومي فقط 07/0 درصد بوده است.هرسال اين درصد افزايش پيدا كرد تا اينكهدرسال 1995درصد شركت كنندگان كودكستانهاي خصوصي به 13/20 ودرصد شركت كنندگانكودكستانهاي دولتي به 10/0 رسيد. شمار شركت كنندگان در مدارس خصوصي در سال 1996كاهش 86/18 درصدي داشته و در سال 2000 افزايش 88/19 درصدي. درحالي كه كودكستانهايدولتي تا سال 2000، با وجود نامحسوس بودن، دائماً افزايش داشته است به طوريكه ايندرصد در سال 2000 تا 17/0 درصد تخمين زده شده است. شمار كودكان دختر و پسر دركودكستانهاي دولتي به نظر يكسان مي‌رسد، اما دركودكستانهاي خصوصي نه. در سال 1990تفاوت مابين تعداد كودكان دختر و پسر نسبتاً زياد است بطوريكه 55/13 درصد كودك پسرو 51/19 درصد كودك دختر در اين كودكستانهاي خصوصي شركت داشته‌اند. اين رقم در سال 1995 تقريباً متعادل ميشود و اينطور تخمين زده ميشود كه در سال 2000 شمار كودكاندختر 46/20 درصد و كودكان سر 31/19 درصد خواهد بود(الحاق جدول6را ببينيد). علت اين شرايط و وضعيت اين است كه بيشتر كودكستانها نه از جانب دولت، كه از جانببخش‌ها خصوصي اداره مي‌شوند؛ بطوريكه هنوز جامعة كم درآمدتر نتوانسته‌اند از اينبرنامه استفاده كنند.هنوز اطلاعات دربارة درصد دانش آموزان سال اول ابتدايي، كهشانس حضور در برنامه ECD را دارند تهيه ديده نشده است. به هر حال، بر اساس بررسيتعداد كل دانش آموزان سال اول ابتدايي كه قبلاً در مدارس پيش دانشگاهي شركتداشته‌اند را ميتوان تقريباً درصد دانش آموزان مقطع ابتدايي كه در مدارس پيشدبستاني شركت داشته‌اند بسيار كم بوده است، حدود 6/26 درصد در سال 1994 و در سالهاي 96/1995 حدود 11/27 درصد كه درسالهاي 97/1996 به 45/27 درصد افزايش يافت، اگر چه يكمدت بعد يعني در سالهاي 98/1997 به 26/23 درصد كاهش يافت.اين آمار نشان مي‌دهد كهكودكاني كه شانس ورود به مدارس پيش دبستاني را قبل از ورود به مقطع ابتدايي(SD) دارند كمتر از 30 درصد ميباشد. اين در حالي است كه بر اساس يافته‌هاي تحقيقي كهتوسط دفتر توسعه و تحقيق فرهنگي و آموزش(The Office Of Educational and Culturch Research and Development)(Balitbang Dikbud) با همكاري مؤسسات مربوطة ديگر انجامگرفته، نشان مي‌دهد كه تفاوتي در توانايي دانش آموزان كه در كودكستانها شركتكرده‌اند و آنهايي كه شركت نداشته‌اند وجود دارد، مخصوصاً در توانايي زبان ومهارتهاي اجتماعي آنها.
برنامه هاي آموزشي
ازجمله مهمترين برنامه هاي آموزشي مراکز آموزش پيش دبستاني اندونزي ميتوان ازموارد ذيل نام برد:
پنكاسيلا
آموزش علوم اخلاقي و ديني
اصول و قوانين
مهارتهاي زباني
انگيزش هارموني
خلاقيت
مهارتهاي اجتماعي
مهارتهاي دستي
توانائيهاي بدني
بهداشت
اهداف آموزشي
هدف آموزش پيشدبستاني افزايش رشد جسمي و فكري محصلان درخارج از محيط خانواده وقبل از ورود به دبستان ميباشد.از جمله ديگر اهداف مقطع آموزش پيش دبستاني ميتوانبه موارد ذيل اشاره نمود :
تقويت رشد جسمي و ذهني كودكان خارج از محيط خانواده قبل از ورود به مدرسهابتدايي و برنامه آموزشي خارج از مدرسه.
رشد گرايشات،دانش،مهارت و توانائيهاي اخلاق به منظور اينكه کودکان با محيطسريعتر و آسانتر وفق پيدا كرده و رشد و توسعه بيشتري بيابند .
معضلات آموزشي
اصليترين معضل پيش روي مراکز آموزش پيش دبستاني ،عدم توسعه مراقبتهاي كودكان طيسالهاي اولية زندگي است.درحاليكه تمام مردم درتلاش براي افزايش تحقق اين برنامههستند، بحران اقتصادي موجود در كشور اندونزي تأثيري جدي درتحقق همه برنامه هايآموزشي از جمله برنامة آموزشي متعلق به كودكان درسالهاي اوليه تولد آنها داشته است. جامعه مستقيماً تأثيرات اجتماعي آن را تجربه كرده است، مخصوصاً مراقبتهاي بهداشتيبراي كودكان درسالهاي اولية تولد بسيار نا اميد كننده است. اين بحران باعث شده استكه مردم نتوانند ازغذاهاي مناسب و با كيفيت بالا استفاده كنند، بخصوص مردم فقيرچرا كه آنها قادر نيستند هم غذاهايي با كيفيت بالا بخرند و هم با كميت بالا. علاوهبر اين، كاهش بوجود آمده در خدمات بهداشتي نيز مسائل تغذيه أي و بهداشتي زيادي برايجامعه بخصوص براي كودكان و مادران باردار، به بار آورده است .
اگرچه ، اطلاعات خاصي در دسترس نيست ، با وجود اين اينطور تصور مي رود كه تاپايان سال 1998، 4 ميليون كودك زير 2سال از سوءتغذيه أي كه به خاطر بحران اقتصاديبوجود آمده بوده، رنج مي بردند. اگر به اين رقم كل، شمار ديگر نوزادان را نيز اضافهكنيم اين تعداد دو برابر خواهند شد . وضعيت موجود توسعه هوش كودكان علاوه بركيفيتشان را به تأخير مي اندازدكه اين خود بيني از اثرات كمبود مراقبتهاي بهداشتيدر طول دوران كودكي است كه بحران اقتصادي منجر به آن شده است.كودكان نمي توانندبطور مطلوب پيشرفت كنند چرا كه نيازهايشان درزماني كه در خانه از آنها مراقبت ميشود، تحقق نمي يابد.دركشوراندونزي،مهدكودكها و كودكستانهايي براي كودكان پيشدبستاني وجود دارد، اطلاعات جمع آوري شده اينطور نشان مي دهد كه درصد کودکاني كه تابه حال به تحصيل پرداخته اند نسبتاً كم بوده است.با وجود چنين وضعيت اقتصادي،نيازبهارجحيت بيشتري نسبت به فرستادن کودکان به مهد كودكها و كودكستانها، دارد. علاوه براين، شهريه هاي مدارس و هزينه هاي ديگري كه براي كمك به مهد كودكها و كودكستانهابايد پرداخت بسيارگران است.بعلاوه،كيفيت مهد كودكها و كودكستانها هنوز پايين است،از جمله كيفيت معلمان ومراحل تدريس و يادگيري که همه اينها به خاطر فقدان حمايتمالي ايجاد شده است.
ازجمله ديگر معضلات ميتوان به موارد ذيل اشاره نمود :
ميزان شركت دانش آموزان 2تا 4سال دركشور اندونزي تنها 2درصد است ؛كه خيلي كمترازحد متعارف 41 درصدي كشورهاي عضو برنامه OECD (سازمان همكاري و توسعه اقتصادي) ميباشد.
وجود پراكندگي غير عادي مدارس هم از جنبه استاني و هم از جنبه شهري روستايي
عدم برخورداري اغلب مربيان پيش دبستاني ازحداقل توانايي لازم براي اين كار راندارند، البته طي چند سال گذشته،برنامة آموزش پيش دبستاني رشد منطقي داشته است،هماز لحاظ تعداد وهم از لحاظ كيفيت نوع برنامه.
اصلاحات آموزشي
دو نوع تلاش در جهت اصلاح و شناساندن آموزش پيش دبستاني به جامعه انجام گرفتهاست.
اول ، تلاشهايي كه از طريق سازمانهاي غير دولتي انجام گرفته از جمله :
اتخاذ روشهاي جديد براي مراقبت هاي بهتر از كودكان درسالهاي اوليه تولد
ارائه خدمات بهتر به كودكان درسالهاي اوليه تولد توسط سازمانهاي غير دولتي بهشرح ذيل :
تخصيص جيره غذايي به كودكان زير5سال
فراهم سازي محيط رقابتي براي کودکان سالم
ارائه خدمات بهتر به مادران و كودكان
دوم تلاشهايي كه از طريق برنامه هاي آموزشي انجام گرفته شده است ، از جمله :
توسعه آموزش پيش دبستاني
اصلاح كيفيت معلمان پيش دبستاني
بررسي و تحقيق در مراحل خاصي از رشد كودكان در سالهاي اوليه تولد
از جمله ديگر اصلاحات اعمال گرديده ميتوان از موارد ذيل نام برد:
تاکيد بر اجراي طرح آموزشي ECD با تأكيد بر بهبود و ارتقاء امکانات آموزشيکودکان متعلق به خانواده هاي بي بضاعت
رسيدگي مستقيم به كودكان به واسطه مؤسسات مراقبتي كودكان
افزايش مشاركت جامعه در برنامه هاي آموزشي
افزايش آگاهي جامعه از اهميت برنامه هاي آموزشي
توسعه شبكة اجراي برنامه هاي پيشرفت كودكان
بهبود تغذيه كودكان به واسطه وضعيت اقتصادي خانواده هايي كه اين روزها به سببوجود بحران اقتصادي رچار ركود شده اند .
علاوه بر اين، برنامه هاي چندي به منظور رسيدگي به كودكان از طريق پايگاههايدولتي و غيره دولتي و مؤسسات بين المللي به اجرا در آمده است كه از جمله مهمتريناين قبيل برنامه ها ميتوان از موارد ذيل نام برد :
تدارك غذاي اضافي براي كودكان مناطق فقيرنشين (IDT) به منظور بهبود وضع تغذيهكودكان و افزايش آگاهي والدين و جامعه
گفتنيست که مجري اصلي برنامه هاي مذکور،پايگاه YKAI (Yayasan Kesejahteruan Anak Indonesia)مي باشد.
ايجاد رقابت در زمينة رفاه كودكان اندونزيايي طي سال 1998
لازم به ذکر است که در چنين برنامه هايي بالغ بر144161نوزاد شركت داشته اند.هدفاين برنامه افزايش آگاهي جامعه از استقلال پايگاه YKAL در توسعه و راهبري كودكاناست.
اصلاح خدمات بهداشتي ويزه مادران و كودكان
از طريق حمايت مالي از جانب دولت ژاپن ، پروژه اي درجهت بهبود خدمات بهداشتيمادران و كودكان درسولاوسي شمالي (North Sulawesi)دردست اجراست.هدف اين برنامهاصلاح كيفيت منابع انساني در مناطق روستايي است .
اصلاح كيفيت تغذيه كودكان
از طريق برنامة شبكة ايمني جامعه (JPS) ، به خاطر سلامت 243000 نوزاد كودك دراستان جاواي شرقي (East Java) ، كيفيت غذايي و بهداشت بهبود خواهد يافت و در حدود 14000 نوزاد را به عنوان نوزاداني كه از سوء تغذيه رنج مي برند طبقه بندي كرده اند.
اجراي فعاليتهايي چند در زمينة آموزش حمايت از بهداشت و تغذيه
احداث كودكستانها و مراکز مراقبتي کودکان در کليه استانهاي کشور
طي سالهاي1993تا1998،كشوراندونزي،كودكستانهايي درسراسر استانهاي كشوراحداث كردهاست.علاوه براين کليه كودكستانهاي دولتي احداث شده ازامكانات لازم و حمايت ماليبرخوردارند.
بهبود كيفي مربيان مراکز پيش دبستاني و كودكستانها
در سال 1994، برنامه اي به نام ارائه مدرك ديپلم ( Diploma 2 ) به معلمانكودكستانها در 3 مؤسسه تربيت معلم (IKIP) به مورد اجرا درآمد. اين برنامه همچنين دردانشگاههاي آزاد نيز به اجرا در آمد تا از اين طريق فرصتي به معلمان كودكستانهاداده شود تا حرفة معلمي خود را ارتقاء دادند.
اعمال تلاشهايي درجهت اصلاح كودكستانها و مهدكودكها از طريق تحقيقات و بررسيجامع و سراسري
تعيين توانايي كودكان 0 تا 6 سال واجراي روشهاي آموزشي جايگزين براي تربيت آنانبه واسطه انجام فعاليتهاي تحقيقي
عمده چنين تحقيقاتي از سوي تحصيل كرده ها انجام مي گيردتا دولت اندونزي را درتدارك برنامة آموزشي براي مهد كودكها ياري كنند. بانك جهاني از اين تحقيقات حمايتمالي ميكند تا تحقيقاتي را در زمينة سياست توسعه اساسي و برنامة مشاوره اي كودكانكم سن و سال انجام گيرد تا از اين طريق بتوانند موارد زير را مورد مطالعه و بررسيبيشتري قرار دهند:
1)توسعه وضعيت كودكان كم سن و سال(0 تا 6 سال)
2)تبيين قوانين گوناگون مربوط به راهبري و آموزش كودكان كم سن و سال
3)طراحي و اجراي برنامه هاي آموزشي گوناگون ، مربوط به تغذيه ، بهداشت و آموزشكودكان .